Οι συνειρμοί είναι της αγαπημένης μου φίλης Αλκίνοας.
Χρόνος:
Το «επειδή» των ενεργειών μας, το «γιατί» κάθε προσδοκίας μας.
- ά-πειρο: γιατί ο καθείς ερασιτέχνης εστί στο διάβα του
- χρυσός: γιατί ο μόνος αληθινός πλούτος είναι στα επίθετά του
- ευλογία: για το πλήρες έργων και ημερών του
- έλεος: το αποτέλεσμα της αέναης πικρής ζύμωσής του
- άφεση: η εκούσια λήθη που μας προκαλεί
- κλάμα: η αυταπάτη αντίδρασης για να έρθει, να φύγει, να μη σταματήσει ποτέ
- στάσιμα: το μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντός του
- μακάρι: το αν κι ένα κίνητρο μέλλοντος
- γιατί;: η σύγκρουση με το «γιατί όχι;» του
- εκτός: η απόσυρση από το χρόνο των άλλων
- μακριά: η άρνησή του
- ποτέ: που σταματάει στο τώρα
- για πάντα: ο εγωισμός για το πάντα το δικό μου
- στιγμή: η σφραγίδα του που γράφει «ζωή»
- εγώ: μαζί με σένα μέσα σ’ αυτόν
- εσύ: αν θέλεις να είσαι η αναφορά μου σ’ αυτόν
- μαζί: αν το θέλει αυτός και μόνο…
("The persistence of memory" είναι του Salvador Dali)
Πολύ ωραίοι συνειρμοί και απίστευτες εικόνες που απορρέουν από τις λέξεις και τα λόγια εν γένει. Κατάφερες και με μελαγχόλησες αλλά με μια χαρά και μια ελπίδα να με συντροφεύουν συνάμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛείπει το "εδώ και τώρα"...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Το εγώ χωρίς εσένα δεν μπορεί να υπάρξει; Κι αν ο χρόνος δεν θέλει το μαζί; Κι αν η στιγμή δεν πιάνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόση ματαιότητα... Θλίψη πόση...
Αυτά παθαίνει κανείς όταν παίρνει στα σοβαρά μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως μια ψευδαίσθηση είναι προτιμότερη από μια στεγνή και χωρίς φαντασία αλήθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αντιλέγω, αρκεί να μη την εκλαμβάνει ως αναπόδραστη αλήθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή