The three ages of woman (detail), Gustav Klimt |
Κυριακής μελαγχολικά απογεύματα
Λέξεις που ταξίδευαν για να ανταμώσουν
Οι ποιητές
Κι η βροχή.
Η βροχή πάντα
Ένα όνειρο κυνηγώντας
Δυσερμήνευτη γραφή
Που εξηγήθηκε
Κι άξαφνα χάθηκε
Σαν άγαλμα
Ασάλευτα
Αναιρώντας
Το ποτέ και το πάντα.
Πολύ με παίδεψες ανώφελο.
Πια το κλάμα ενός μωρού
Μου γέμισε τα χέρια.
Αλήθεια μου αράγιστη
Μονάκριβη
Και μόνη.
πόσο σε καταλαβαίνω και ταυτίζομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο περιμενα πως και πως το κειμενο αυτο... εδωσε η φυση την απαντηση της σε πολλα ερωτηματα νιωθω, ειμαι σιγουρη οτι ειναι ενα δημιουργημα οσο τελειο οσο οτι αλλο φερνεις εις περας, και σου ευχομαι να μην ειναι η μονη σου αληθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ Καλό !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλησπέρα Νάσια και καλή εβδομάδα ...
Πανέμορφο.. και ξεχωριστός ο συνδυασμός με το έργο του Κλιμτ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ. Καλημέρα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφή