Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Λευκωσία: Μια πόλη

Μια πόλη μοιρασμένη. Ανοιχτή πληγή ενός πολέμου που δεν τέλειωσεν ακόμα, γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ (1)! ΑΛΤ, αδιέξοδες διαδρομές και δεκαοχτάχρονοι φαντάροι κάτω από αυγουστιάτικα φεγγάρια. Η σκιά ενός στιγματισμένου βουνού σαν ειμαρμένη κι η βουή του παζαριού – ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι, αρμένηδες – απόηχος ενός παρελθόντος σφαλισμένου σε θύλακες. Το τειχιό σαν στοιχειό να σκορπά τις νότες της έφηβης κιθάρας μας, ζώνη νεκρή ανάμεσα σε ζωντανούς ανθρώπους και το φεγγάρι θολό σαν παλιό ρολόι που σταθηκε στην ώρα του αποχωρισμού (2).

Μια πόλη διχασμένη. Που επαληθεύει τη θεωρία της σχετικότητας: Απόλυτος χώρος και χρόνος δεν υπάρχουν. Κι αρνείται να πάρει θέση ανάμεσα σε κατοχή κι ελευθερία, ανατολή και δύση, παρόν και παρελθόν. Χαμηλά καμπαναριά εκκλησιών κι η φωνή του ιμάμη, παιδιά να τρέχουν στα σκαλιά του αυστηρού Παρθεναγωγίου, ξυλουργεία πίσω απ’ τις πόρτες παλιών αρχοντικών, χαμόσπιτα δίπλα σε fare-face προσόψεις, σπίτια με δωρικούς κίονες και δωμάτια υπηρεσίας, ξεχασμένες πόρνες και συνοδοί πολυτελείας, καφενεδάκια και πολυόροφα διασκέδασης, αυτοσχέδιες παραστάσεις και κονσερβοποιημένος πολιτισμός, γιασεμί στις αυλές για να ερωτεύεσαι, ενός λεπτού μαζί (3) κι όλο χώρια κι όλο χωρίς.

Μια πόλη ατάραχη. Να αναιρεί τη θεωρία του Αϊνστάιν: Κανένα φαινόμενο δεν εξελίσσεται για να καθορίσει το χώρο και το χρόνο της. Η στασιμότητα σε μια αέναη επανάληψη, σε μια πεισματική εναλλαγή. Η πλήρης ακύρωση των διδαχών του Ηράκλειτου: Εδώ μπαίνεις ξανά και ξανά στο ίδιο ποτάμι, τίποτε δεν κινείται. Τα ρολόγια του Νταλί δεν λιώνουν. Στέκουν και κοιτούν αυτάρεσκα: Καθρέφτη καθρεφτάκη μου ποια είν’ η ομόρφοτερη; Μα ομορφιά δεν υπάρχει. Ή τελοσπάντων ποτέ δεν την φανέρωσε μια αντανάκλαση. Κι όσο η πέτρα δεν κυλά, ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, που καίει, που σκορπάει και που παγώνει (4). Και που αμείλικτος θα κάνει συντρίμια το πρόσωπο σαν τσακισμένη στέγη θεάτρου και θα αποκαλύψει την άδεια σκηνή.

Μια πόλη δειλή. Που κοιτάει αμήχανα τις περασμένες μέρες σαν μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων (5). Που μελαγχολεί και γκρινιάζει σαν κουτσομπόλα μικροαστή σε κιτσάτο σαλόνι. Που αναλώνεται καταναλώνοντας και προσδιορίζεται αόριστα. Χωρίς ταυτότητα. Που παραπαίει μεταξύ Ερμού και Πρωταρά και ξενιτεύεται. Που εγκαταλείπει, γκρεμίζει κι εκφυλίζεται. Κι ύστερα στέκει άγνωστη ανάμεσα σε αγνώστους κι απορεί. Τρέμει τους άλλους και τον ίσκιο της. Κι ασφυκτιά προσμένοντας μοιρολατρικά κάτι να αλλάξει. Περιμένοντας τον Γκοντό που δεν ήρθε σήμερα, μα αύριο οπωσδήποτε θα ρθει... (6) 

Μόνο που το μέλλον δεν θα ρθει από μοναχό του έτσι νέτο-σκέτο (7). Είναι κρυμμένο σε ξεχασμένες γειτονιές με κληματαριές και βουκεμβίλιες και τρέχει στα πόδια των παιδιών που έχουν γραμμένο τον κόσμο στα πατίνια τους. Συχνάζει σε πάρκα την Κυριακή, μετακινείται με ποδήλατο και διεκδικεί δημόσιους χώρους. Γνωρίζει την ιστορία του τόπου και τη μυρωδιά του χώματος, κατανοεί, αμφισβητεί και συνδιαλλέγεται. Αγαπά τις τέχνες και τη μουσική και παίζει μαζί τους εκτός μεγάρων κι εκθεσιακών χώρων. Καλλιεργεί τα δέντρα, τις ψυχές και την ελπίδα. Διευκολύνει τους πεζούς, τους αναπήρους, τους αδύνατους. Νοιάζεται. Προστατεύει τα παλιά κτίρια κι ακούει τους νέους ανθρώπους. Κι αντίστροφα. Επηρεάζει κι επηρεάζεται. Κρατώντας την ουσία και διατηρώντας την αλήθεια της. Ονειρεύεται και σέβεται. Ευρύχωρα, χωρίς να ξεχωρίζει χρώμα και καταγωγή κι ιδέες. Και χαμογελά. Και τολμά. Θέλει να ζήσει. Κι ίσως μπορέσει...

...too old to Rock'n'Roll, too young to die. (8)


1. Μανώλης Αναγνωστάκης
2. Λευτέρης Παπαδόπουλος
3. Κική Δημουλά
4. Τρύπες

5. Κωνσταντίνος Καβάφης
6. Samuel Beckett
7. Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι

8. Ian Anderson


Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε για να συμπεριληφθεί σ' ένα περιοδικό με τ' όνομα 20-10, στην ενότητα "Χρόνος". Το περιοδικό έμεινε στη μέση, ο χρόνος κύλησε κι είπα, αποχαιρετώντας σιγά σιγά το 2010, να δημοσιεύσω το κείμενο.  Αφιερωμένο με πολλή αγάπη στη Δέσποινα, τη Νατάσα, τη Μαρία, το Νικόλα και τον Άρη - για όλη την ενέργεια που δώσαμε και που πήραμε και για όσα εκτός σχεδίου μπήκαν στη ζωή μας και την ομόρφυναν!

14 σχόλια:

  1. Σε ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρώντας την τελευταία παράγραφο, όπου κατά τη γνώμη μου το μέλλον μοιάζει πολύ κλισέ, θέλω να σου πω αυτό: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Και με λέξεις: έχω μείνει, θαυμάζοντας το κείμενό σου, άφωνος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κρίμα το περιοδικό, ευτυχώς δε χάθηκε το κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ για τα σχόλια. Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πραγματικά ένα υπέροχο κείμενο για την όμορφη και αγαπημένη μας Λευκωσία !!!
    Σε ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας , καλό σου Σαββατοκύριακο και καλή συνέχεια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η δική σου ευαισθησία, αντίληψη και ανησυχία μέσα από την εμπειρία σου στην άγνωστη πλευρά του τόπου μας, εμένα μου εκπέμπει έλπίδα και χαρά. Υπάρχει κόσμος ακόμα που νιώθει, που μυρίζεται, που προβληματίζεται και βασανίζεται, που οραματίζεται και που αξίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όμορφη και παράξενη, θα έλεγα Art-Traveller.

    Και βέβαια υπάρχει τέτοιος κόσμος, Νατάσα. Γνωρίζω κι εγώ τέτοιους ανθρώπους! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι να πω;
    Όταν ένα γραπτό καταφέρνει να γεννά μυρουδιές ήχους κι' αντίλαλους, όταν καταφέρνει και μπαίνει στο τέμπο της Καρδιάς χωρίς την ίδια στιγμή να αγνοεί το φίλτρο του Νου, τότε έχει καταφέρει να εντυπωθεί για τα καλά στη Σκέψη του Αναγνώστη και να τον συνοδεύει.

    Και ναι, χωρίς καμιά αμφιβολία,...too old to Rock'n'Roll, too young to die

    Καλημέραα σε όλες και όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χαίρομαι που μπόρεσα αυτό που περιγράφετε, κ. Πίττα, και σας ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ξεκινώντας απ΄τα 14,οδεύοντας προς τα 40.Χίλιοι καινούριοι "δρόμοι" στο ίδιο παντα backround...Aχ Λευκωσία...Αγαπημένη Λευκωσία...Στα στενα σου κρύβονται οι ζωές που ζήσαμε και ολες οι ζωές που θα μπορουσαμε να είχαμε ζήσει.
    Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εξαιρετικό κείμενο,Νάσια!Μια μοναδική,ποιητική και γεμάτη ευαισθησία αντίκριση...
    Μην το αφήσεις μονάχα εδώ,δώσε του κι άλλες ευκαιρίες(ταπεινή μου γνώμη),αξίζει!
    Χρόνια Πολλά,της ελπίδας και της αισιοδοξίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ξαναπέρασα μόνο για να ευχηθώ
    ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ
    γεμάτα με κάθε ευλογία και χαρά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλά Χριστούγεννα, ζεστά, φωτεινά και με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή Χρονιά Νάσια. Κι όσο πιο κοντά στο δρόμο των ονείρων σου... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή