Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Αμηχανία


Νίκος Αλεξίου, 2009
Ξημέρωσε. Λέω να μείνω ακόμα στο κρεβάτι. Καλά είμαι, μην ανησυχείς. Μόνο που δε θέλω να χαλάσει πάλι ο καιρός. Με ζέστανε ο ήλιος των τελευταίων ημερών και μου ‘χε λείψει. Και σε παρακαλώ, ας πάμε στη θάλασσα. Να κολυμπήσουμε κι ύστερα ας πνιγούμε απ’ την αρχή. Είναι ένας στίχος, βλέπεις, που 'λεγε ο Κραουνάκης τις προάλλες: «Να σβήσει αυτό το φως που μ’ ενοχλεί, να σβήσει…» Όχι, δεν κλαίω, τραγουδώ… Είναι και το ντοκιμαντέρ που είδαμε ψες. Εκείνο για τα παιδάκια στη Γουατεμάλα που πεθαίνουν απ’ την πείνα. Πρόσεξες πόσο μεγάλα μάτια είχαν οι μανάδες τους; Μου φαίνεται πως με κοιτούσαν όλη τη νύχτα... Ναι, σηκώνομαι σιγά σιγά. Μπα, δε θα κάνω κάτι ιδιαίτερο, θα συγυρίσω λίγο. Θα ψάξω και μια λέξη στον Μπαμπινιώτη. «Αμηχανία». Άραγε ταιριάζει να πει τα όσα ζούμε; Όχι εμείς – εσύ κι εγώ, εμείς – ο κόσμος εννοώ. Για τι; Μα για όλα! Για τις εξεγέρσεις των Αράβων, την απεργία πείνας των μεταναστών, τις διαδηλώσεις των Τουρκοκυπρίων, την άνοιξη… «Αμηχανία», λοιπόν, «η αδυναμία να αντιδράσει κανείς με τον κατάλληλο τρόπο, να πράξει ή να πει αυτό που θα έπρεπε». Αυτό που θα έπρεπε… Μα είναι σαν να μας έπιασαν στον ύπνο και δεν προλάβαμε να μελετήσουμε. Αν τουλάχιστον μας το έθεταν απλά: Είστε υπέρ ή κατά; Κι όχι αυτό το «Εμείς είμαστε Κύπριοι. Εσύ, κύριε;». Εσύ; Εσείς; Εμείς… Τι μουρμουρίζω; Να θυμηθώ να ψάξω για την ταυτότητά μου, λέω, πάνε λίγες μέρες που την έχασα… Το βράδυ μην αργήσεις. Κάλεσα κόσμο να μοιραστούμε τη μοναξιά μας. Ναι, τη δική μας μοναξιά. Των Αράβων, των μεταναστών και των Τουρκοκυπρίων κρύβει μια ελπίδα, δεν είν' το ίδιο. Αν μπορείς φέρε και λουλούδια. Γιασεμιά να μην είναι. Κι ένα χαρταετό για τη Δευτέρα. Να γράψουμε τις ευχές μας να τις πετάξουμε στον ουρανό. Άκουσα πως έτσι βγαίνουν. Όχι, τίποτε άλλο. Αυτά μόνο. Καλημέρα.


Υ.Γ.: Μετά από αυτή την ανάρτηση θα κάνω μια παύση. Είναι Άνοιξη κι έχω ανάγκη να βγω απ' την εικονική πραγματικότητα και να πάρω λίγο φρέσκο αέρα. Δεν ξέρω αν θα γυρίσω στα Χνάρια και πότε... Ευχαριστώ όσους προσπάθησαν να με καταλάβουν. Πιο πολύ ευχαριστώ για όσα μπόρεσα να καταλάβω εγώ.

20 σχόλια:

  1. Αυτό το μοίρασμα με τους φίλους και ο χαρταετός με τις ευχές στον άνεμο...Πιο γλυκειά αισιοδοξία δεν θα έβρισκες. Σου εύχομαι να γεμίσουν τα πνευμόνια σου φρέσκο αέρα και να επανέρθεις σύντομα. Χρειάζεται να είμαστε όλοι μαζί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμείς πάντως σε περιμένουμε να επιστρέψεις σύντομα. Προσπάθησε να τα συνδιάσεις και τα δύο. :) Εκτός και εντός. Καλή σου άνοιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ότιδήποτε δεν έχει την καθαρότητα της φύσης είναι μια εικονική πραγματικότητα Νάσια μου.Καθε Κυριακή χειμώνα καλοκαιρι που ανηφορίζω στο βουνο αυτο νοιωθω.Εικονική πραγματικότητα είναι και το έξω
    των πολύβουων δρόμων και των δήθεν συναναστροφών
    που μιλάς σε δικο΄ς σου υποτίθεται ανθρώπους και σε κοιταν σαν να είσαι ούφο.Εδω μέσα απο αυτη την οθόνη παίρνω ανάσες καθαρές μέσα από την άρθρωση λόγου ανθρώπων με ψυχική ομορφιά και υγεία.Και βέβαια να πάρεις τις ανάσες σου αλλα να επιστρέψεις.Λιγοι μειναμε πια κι έξω και μεσα και παντού.Όμορφα να περασεις και μην ξεχνας..σαν έχεις σαν έχεις Άνοιξη στην Ψυχή κανείς Χειμώνας δεν σάγγίζει.Χαμόγελο και πολλά Φιλιά σου αφήνω μαζι μ ενα μεγαλο ευχαριστώ και την αγάπη μου. :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλή άνοιξη.. για όσους την περιμένουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ωραία αυτά που έγραψες, ο κόσμος ήρθε πάνω κάτω κι εμείς στο καβούκι μας... χαμένοι στην καθημερινότητά μας. Λίγο καιρό σε διαβάζω, μου αρεσει όμως πολύ το μπλοκ σου, καλό διάλειμμα και ελπίζω να επιστρέψεις σύντομα, όταν φυσικά θα νιώθεις ξανά την ανάγκη να γράψεις κάτι εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Eύχομαι καλή Σαρακοστή και μια υπέροχη και όμορφη Άνοιξη !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στη θέση ενός αμήχανου σχολίου, σου στέλνω αυτό...
    http://www.youtube.com/watch?v=q67LQvhJGUo

    Να 'σαι καλά, Νάσιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Nα πάρεις φρέσκο αέρα Νάσια μου και σου εύχομαι να βρεις όλες τις απαντήσεις στους ανθρώπους που σε περιβάλλουν. Γιατί κακά τα ψέματα, η γη θα συνεχίζει να γυρίζει με τους ίδιους ρυθμούς, ο καθένας μας θα πρέπει να ζωγραφίσει το δικό του περπάτημα σε αυτά τα στενά δρομάκια και να βρει συνοδοιπόρους.
    Εγώ αυτό ένιωσα με το blog σου και σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευχαριστούμε για την περιπλάνηση...
    Αδημονώ για την αληθινή συμπόρευση,αγαπημένη φίλη.
    Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαίρομαι που ένας, ένας οι ελάχιστοι φίλοι μου βγαίνουν στον καθαρό αέρα!

    (Να περάσεις απ' το χωριό μας - τέτοια ανθοφορία φέτος είναι ζάλη!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια, τις μουσικές, την αγάπη... Και μόνο αυτά να μείνουν, άξιζε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα , ένιωσα περίεργα (μάλλον αμήχανα) διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το κείμενο σου (περισσότερο για το υστερόγραφο)
    Αν νιώθεις πως τα χνάρια έκαναν τον κύκλο τους συνέχισε το «ταξίδι» σου με άλλο μέσο, μα μην σταματήσεις ποτέ να «ταξιδεύεις»

    «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
    Καληνύχτα…»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγώ ξέρω πως πίσω από κάθε τέτοιο κείμενο υπάρχει ένα περίσσευμα. Αυτό το περίσσευμα, το "θα βγω έξω και δεν ξέρω πότε θα γυρίσω" είναι που κάνει τον λογο μας αληθινό.

    Θα μου επιτρέψεις να σου πω, πως διαθέτεις ένα τρόπο να υπάρχεις χωρίς να ασκείς "βία" στο περίσσευμα των άλλων...
    Λίγοι το διαθέτουν αυτό, οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τις λέξεις ως μάσκες μιας προσωπικής εξουσίας...
    Γι αυτό λέω πως θα είναι ωραία η βόλτα σου και πως θα ξαναγυρισεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χρειάζεται φρέσκος αέρας, επιβάλλεται η παύση καμιά φορά… το ξέρω… ένα χρόνο παύσης έκανα, και επέστρεψα στα ίδια, αλλά πιο δυνατή.

    Θα μας λείψεις. Το κενό που θα αφήσει η παύση σου, μόνο εσύ θα μπορείς να το ξαναγεμίσεις. Γι’αυτό ελπίζω και εγώ να επιστρέψεις.

    Καλή άνοιξη Νάσια μου xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ετυχε να περασω απ το σπιτακι σου οταν αποφασισες να κλεισεις για λιγο την πορτα...

    ειναι λες και ξεχειλισε η καρδια σου και εσπασε το "εγω" ...να χωρεσει οτι ποναει και οτι ειναι τρυφερο...οπως η ανοιξη

    μου θυμισες και αυτο:

    "Κι έλεγα: δεν φτάνει το τραπέζι,μητε καμπόσος παράς στην τσέπη,μήτε το
    ψωμί και το φιλί- ο άνθρωπος έιναι πιο τρανός από την καθημερινή την
    έγνοια του.
    Κ΄έλεγα πάλι που ο άνθρωπος αρχίζει την έγνοια του για το ψωμί κι όλο
    τραβάει πιο πέρα απ την σκλαβιά του από σκλαβιά σε σκλαβιά,
    από ξεσκλάβωμα σε ξεσκλάβωμα,απ το ξεσκλάβωμα της πατρίδας στο ξεσκλάβωμα
    του κόσμου ώσπου να να νιώσει,μπαίνοντας ίσα στον ουρανό,ν αχνίζει το φεγγάρι
    στον κόρφο του,
    ώσπου να κλάψει μια νύχτα από αγάπη για όλο τον κόσμο.

    απόσπασμα από τον Αποχαιρετισμό του Γιάννη Ρίτσου
    γραμμένο για το Γρηγόρη Αυξεντίου"

    να σαι καλα ευχομαι!
    με χαμογελα στα ματια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γράφεις πολύ όμορφα Νάσια...! Δεν είμαι σίγουρη αν είσαι εσύ. Όπως και να'χει, να περνάς καλά και να'σαι ευτυχισμένη :)

    Το διάλειμμα είναι απαραίτητο, αφού οι ρυθμοί μας είναι τρελοί.

    Καλή επιστροφή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. εύχομαι να βρεις τα χνάρια σου και να επιστρέφεις που και που..καλή Ανάσταση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γυροφέρνω στους άδειους διαδρόμους αυτού του χορταριασμένου εξοχικού.. Ανοικτα παράθυρα, οι κουρτίνες σχισμένες στον ελαφρύ άνεμο του Απρίλη, η πόρτα κλειστή. Οι άγριοι βάτοι μπαίνουν στις χαραμαδίες.. Κάποτε εδώ "Μιλημένα τά σώματα καί οί βάρκες πού έκρουσαν γλυκά.Οί κιθάρες πού αναβόσβησαν κάτω από τα νερά. Τά "πίστεψέ με" και τα "μή" Μιά στόν αέρα,μιά στή μουσική. Η γλάστρα μέ τό δροσαχί στίς ανοιχτές αυλόπορτες. Καί τά κομμάτια οί θάλασσες πού ερχόντουσαν μαζί. Πάνω απ’τίς ξερολιθιές, πίσω άπ’τούς φράχτες".

    Θαρθεί η οικοδέσποινα ξανα? Να στρώσει το μεγάλο τραπέζι, να μαζευτούν οι επιτήδειοι στις μυρωδιές, να φάνε πού 'ναι νηστικοί?

    Σ΄αυτό εδώ το εξοχικό, στα σύνορα της πόλης..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φάε την Άνοιξη με το κουτάλι και ξαναέλα. Περιμένουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μετρώ του κτύπους το αίμα μετρώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή