Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Ο δικός μας ήλιος

13 σχόλια:

  1. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΝΑΣΙΑ.Ο ΗΛΙΟΣ ΝΑΣΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ.ΑΜΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΤΑΛΗΓΩ. ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ.ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΝΟΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ.ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ.ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΣΟΥ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ.ΜΕ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ.ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω αν ο θάνατος είναι λύτρωση. Ξέρω μόνο αυτά τα πράγματα πίσω απ' το χρυσάφι και το μετάξι, δεν έχουμε καιρό...

    Να 'σαι καλά, Ανδρούλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ εύστοχο και δυνατό. Δειλία και αναξιοπρέπεια, δυστυχώς αυτά χαρακτηρίζουν τις μέρες μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εύγε για την επιλογή. Τί ισχυρή η πέννα του ποιητή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ούρλιαζε μια γυναίκα. "Δειλοί μου πήραν τα παιδιά μου και τα κομμάτιασαν, σεις τα σκοτώσατε {...}."

    (Ούτε μια συγγνώμη από τα απάνθρωπα, πεισμωμένα χείλη Νάσια. Μόνο κραυγές...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δειλία κι αναξιοπρέπεια, Σκουλουκούιν. Έλλειψη θάρρους, έλλειψη ήθους...

    Σπουδαίος ο Σεφέρης, Albatross. Δεν είναι λίγοι, όμως, αυτοί που τον απαξίωσαν... Κυρίως γιατί μίλησε για έννοιες ελληνικές (όπως την ύβρη, τη νέμεση, την κάθαρση, το μέτρο, τη δικαιοσύνη) και καθόλα απαξιωμένες στον ευρύτερο ελληνικό χώρο.

    Και το πιο τραγικό, ΔemΩΝ, είναι που αυτή τη θλιβερή έλλειψη ανθρωπιάς την επέδειξε η ιδεολογία που θα έπρεπε να έχει τον άνθρωπο στο επίκεντρό της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Και το πιο τραγικό, ΔemΩΝ, είναι που αυτή τη θλιβερή έλλειψη ανθρωπιάς την επέδειξε η ιδεολογία που θα έπρεπε να έχει τον άνθρωπο στο επίκεντρό της... "

    Αχ βρε Νάσια τι θέμα ανοίγεις με αυτή σου την πρόταση. Αλλά τέλος πάντων έχεις διαβάσει Καμύ. Ξέρεις το βάθος αυτών των πραγμάτων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διαβάσαμε και Καμύ και Τσίρκα κι Αλεξάνδρου, καλέ μου ΔemΩΝ... Υποψιαστήκαμε, θαρρώ, "το βάθος αυτών των πραγμάτων"... Κι έχω πια την πεποίθηση πως συνοψίζεται σε τούτες τις πέντε λέξεις, όπως τις έβαλε η Γώγου στη σειρά: "Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συζητώντας κανείς για προδομένες και φετιχοποιημένες ιδεολογίες και βλέποντας καθημερινά να παρελαύνουν ενώπιον μας τα “χορτασμένα περιστέρια”-όχι αυτά του Ζαμπέτα αλλά της δίκαιης κοινωνίας- μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι της Γώγου από το Ιδιώνυμο «Θ΄ανάψω μια μεγάλη φωτιά/και κει θα ρίξω όλα τα μαρξιστικά βιβλία/έτσι που να μη μάθει ποτέ η Μυρτώ/τα αίτια του θανάτου μου.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ιδεολογίες που καταντούν καθεστώτα, θαμπωμένες από ένα ήλιο που αρνούνται να μοιραστούν κι ας μην έχουμε καιρό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όταν ονομάσεις κάτι, έλεγε ο Σεφέρης, Υπάρχει...

    Ο ποιητής, είναι αυτός που ανασύρει τη χρήση των λέξεων από την αγοραια τους εκπορνευση και βρίσκει με προσωπικό μόχθο τον πυρηνα του καθορισμού των πραγμάτων.

    Ο ποιητής ειναι αυτός που ξέρει τη δύναμη της αγοράς και την αντιπαλεύει. Είναι ο αγωνιστής του είναι των ανθρώπων.

    Και ο ποιητής είναι αυτός που πρώτος συνήθως διασύρεται! Γιατί γίνεται χρηστικό εργαλείο της αγοράς πνεύματος.

    Και η πώληση των πνευματικών αγαθών είναι διπλά πρόστυχη, νομίζω. Γιατί ξεπουλά το ισχυρότερο όπλο του ανθρώπινου είναι και καταδικάζει τον άνθρωπο σε αιώνια αν-υπαρξία.

    Ήρθα με κριτική διάθεση, Νάσια.

    Δεν ζήτησε συγνωμη η ιδεολογία που έγινε καθεστώς, είπες.

    Τι είναι και τι εκφράζει η συγνωμη; Συμπονοια; Αναληψη ευθυνών; Τι;

    "Η ιδεολογία που εγινε καθεστώς", αυτό το φετιχιστικό προσωποποιητικό σχήμα που χρησιμοποιησες, με λίγα λόγια ο Χριστόφιας ίσον ιδεολογία ίσον Καθεστώς, ανέλαβε τις θεσμικές του ευθύνες. Δεν αποδεχτηκε πως ενέχει προσωπικής αμέλειας καθώς δεν ενημερώθηκε μετά τις 7 Ιουλιου όπου το φορτιο κατέστει επικίνδυνο.

    Η "ειλικρινής" διάθεση κατανόησης αν έλεγε συγνωμη (στην περίπτωση που ήταν Ανθρωπος!! ή που η ιδεολογία του ήταν Ανθρώπινη!! ) τι ακριβώς ζητά;

    Ζητά παραδοχή προσωπικής ενοχής. Αυτό ζητά.

    Ο Χριστόφιας κάθησε στο εδώλιο όχι ως πρόεδρος αλλά ως Ανθρωπος!

    Και η κακοδιαχείρηση των λέξεων και των αισθημάτων δυστυχώς Νάσια, τον Ποιητή πλήττει όχι την πλάγια καταδίκη των ιδεολογιών που γινονται καθεστώτα δηλαδή τον πρόεδρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δισδαιμόνα, είσαι πάντα καλοδεχούμενη στα Χνάρια, με όποια διάθεση κι αν έρχεσαι.

    Από όσα μου καταλογίζεις, παίρνω πίσω τη λέξη «καθεστώς». «Δόγμα», είναι ο όρος που περιγράφει καλύτερα αυτό που ήθελα να πω. Ιδεολογία που χάνει την ανθρωπιά της και γίνεται δόγμα. Με μονολιθικές αλήθειες (τη μία και μοναδική συνήθως) και αταλάντευτες βεβαιότητες, που δεν τις κλονίζει καμιά πραγματικότητα της ζωής, μήτε εκείνη του θανάτου. Και που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε απολύτως αντιθετικά δίπολα: «είστε υπέρ ή κατά;», με ένα τεράστιο κενό να χάσκει ανάμεσα και χωρίς γέφυρα επικοινωνίας ή εξισορρόπησης.

    Ερχόμενοι, λοιπόν, στα δικά μας, θεωρώ πως η αδυναμία (ανικανότητα, θα έλεγα) να κατανοήσει κανείς ότι μια «συγγνώμη» δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ανάληψη προσωπικής (ή ποινικής) ευθύνης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόδειξη του εγκλωβισμού στα δίπολα του δογματισμού. Μια συγγνώμη, εν προκειμένω, θα μπορούσε να σημαίνει πολλά περισσότερα: Συμπάσχω (και μην την υποτιμάς την έννοια της συμπόνιας – όταν δεν λαϊκίζει, ταυτίζεται με το μεγαλείο της ανθρώπινης υπέρβασης), Κλονίζομαι, Κατανοώ, Μετανοώ (που θα πει καταλαβαίνω εκ νέου), Αναθεωρώ, Διορθώνω.

    Σε σχέση, τώρα, με το θέμα της ευθύνης και τον όρο «προσωπική αμέλεια» που χρησιμοποιείς, και παρότι είναι μεγάλο το θέμα για να το ανοίξουμε και χωρίς να παίρνω θέση σε σχέση με ενδεχόμενη ποινική ευθύνη του Προέδρου, σημειώνω απλώς πως αμέλεια δεν υπάρχει μόνο όταν κάποιος προέβλεψε το αποτέλεσμα της πράξης του αλλά πίστεψε ότι δεν θα επέλθει, αλλά και όταν δεν προέβλεψε, ενώ όφειλε και μπορούσε να το προβλέψει. Όσον αφορά στην ημερομηνία της 7ης Ιουλίου, στην οποία αναφέρεσαι, να μου επιτρέψεις να την θεωρήσω άσχετη, αφού ακόμα και στο πόρισμα της Αστυνομίας ποινικές ευθύνες κατανέμονται και για ενέργειες που έλαβαν χώρα πολύ πριν το φορτίο να καταστεί επικίνδυνο.

    Αναφορικά με την ποίηση, ναι, σαφώς και όταν ονομάσεις κάτι Υπάρχει. Υπάρχει και πορεύεται ανεξάρτητα και αυθύπαρκτα πια από το δημιουργό του αναζητώντας να νοηματοδοτηθεί εκ νέου μέσα από τις συναντήσεις του με το(ν) άλλο. Αυτή δεν είναι, άλλωστε, και η ουσία της τέχνης;

    Και, τέλος, για « την πρόστυχη πώληση των πνευματικών αγαθών», μίλησε καιρό πριν ο Αναγνωστάκης: «Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις (…) / Τη χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον / Των σκοτεινών επιδιώξεών σας (…) -Το τί δεν πρόδωσες εσύ να μου πεις(…) / Και μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αφτιά / Ν’ ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε. / Για ποια ανθρώπινα ιερά μας εγκαλείτε;»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Disdidaimonia, εάν κάθισε ως άνθρωπος και όχι ως Πρόεδρος στο εδώλιο, τότε σίγουρα έπρεπε να παραιτηθεί. Πολύ ωραία η διαχείριση της γλώσσας που χρησιμοποιείς, αλλά δεν με πειθείς ότι δεν υποστηρίζεις με κλειστά μάτια αυτά που σε συμφέρουν και τα μυαλό σου δεν πετά ελεύθερο για να παρει θέση. Κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή