Από το Μικρό Πρίγκηπα

του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

Τότε λοιπόν εμφανίστηκε η αλεπού (…)

- Τι πάει να πει «εξημερώνω»; (…)

-Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς…» (…)

Η ζωή μου είναι μονότονη. Εγώ κυνηγάω κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν. Γι αυτό λοιπόν βαριέμαι λίγο. Αν όμως μ’ εξημερώσεις, η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θ’ αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού απ’ όλα τα’ άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβομαι κάτω απ’ τη γη. Το δικό σου, σαν μουσική, θα με τραβάει έξω απ’ τη φωλιά μου. Κι έπειτα κοίτα. Βλέπεις εκεί πέρα, τα χωράφια με το στάρι; Δεν τρώω ψωμί. Το στάρι για μένα είναι άχρηστο. Τα χωράφια με το στάρι δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Όμως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο λοιπόν όταν θα με έχεις εξημερώσει. Το στάρι, που είναι χρυσαφένιο, θα μου θυμίζει εσένα. Και θα μ’ αρέσει ν’ ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα…

Η αλεπού σώπασε και κοίταξε ώρα πολλή το μικρό πρίγκιπα.

- Σε παρακαλώ… εξημέρωσε με, είπε (…)

Έτσι ο μικρός πρίγκηπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:

- Α, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.

- Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκηπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…

-Σωστά, είπε η αλεπού.

-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκηπας.

-Σωστά, είπε η αλεπού.

-Τι κέρδισες λοιπόν;

-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.