Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Κάθετα

Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο... τότε μονάχα οι άνθρωποι θα ξέρουν (...) τι θα πει η φράση «εκατό χιλιάδες νεκροί» ή «βασανίζεται ένας άνθρωπος σε κάποια ασφάλεια».

(...ΚΑΛΑ, ΕΣΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕΣ ΝΩΡΙΣ, Χρόνη Μίσσιου)

Διάβαζα γι αυτά που κατέγραψε δημοσιογράφος που επισκέφθηκε πρόσφατα τις φυλακές του Γκουαντάναμο («Τι είδα στο Γκουαντάναμο», Της Νaomi Wolf από The Times, όπως δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ , 28/7/2009): τα κελιά των 2.5x4m, τους γυμνούς τοίχους τους, την απουσία χώρων αφόδευσης, τις κοινές ντουζιέρες με γυαλί, τη θερμοκρασία που φτάνει στους 40 βαθμούς δέκα η ώρα το πρωί, τους αρουραίους που πηγαινοέρχονται, το χώρο της απομόνωσης, τις ανακριτικές καρέκλες με βραχίονες για χέρια και για πόδια, τα φορεία για τη μεταφορά των κρατουμένων, τα εκατοντάδες κουτιά με υγρό για την εξαναγκαστική σίτισή τους, τις χειροπέδες.

Όλοι γνωρίζουμε για το Γκουαντάναμο. Ξέρουμε πως εκεί μεταφέρθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι – άλλοι αθώοι, άλλοι ένοχοι – κρατήθηκαν για εκατοντάδες μέρες μυστικά, χωρίς να ξέρουν τις εναντίον τους κατηγορίες, χωρίς δίκη, χωρίς επικοινωνία, χωρίς δικαιώματα. Όλοι τους υποβλήθηκαν σε ανακριτικές μεθόδους που διεθνώς θεωρούνται ως βασανιστήρια κι απαγορεύονται. Πολλοί έκαναν απεργία πείνας και σιτίστηκαν με τη βία. Κάποιοι αφέθηκαν ελεύθεροι, μερικοί πέθαναν.

Όλοι γνωρίζουμε για το Γκουαντάναμο. Έχουμε δει τις φωτογραφίες των κρατουμένων πίσω απ' σύρματα, με τις πορτοκαλί στολές και τις μαύρες κουκούλες, γονατιστούς κατάχαμα και δεμένους. Ξέρουμε πως το Γκουαντάναμο αποτελεί πληγή για τον πολιτισμένο κόσμο μας και πως είναι μια μαύρη τρύπα για το σύστημα δικαιωμάτων που διεθνώς έχουμε εγκαθιδρύσει και (θέλουμε να) ισχύει. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπάμα δεσμεύτηκε να το κλείσει, ώστε «να μπορέσει η Αμερική να ξαναβρεί τη θέση της στο επίπεδο της ηθικής». Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεσμεύτηκαν να συνδράμουν την προσπάθειά του.

Μες στο κελί του, ο Ασίφ έχει γίνει ένα κουβάρι που κουνιέται πέρα δώθε, σαν εκκρεμές. Η μάνα του ήταν όμορφη, θυμάται. Ανοιγοκλείνει τις παλάμες και ψελλίζει ασυγχρόνιστα μερικές λέξεις. Τα μάτια του καίνε. Στα αυτιά του βουίζουν ανάμικτοι ήχοι από σίδερα και βογγητά. Τους συνήθισε. Και το φως που δεν σβήνει το συνήθισε. Και το σκοτάδι. Και τη μυρωδιά της σαπίλας. Μόνο που τώρα θα θελε να ‘χε ένα σώμα να αγγίξει και να το νιώσει ζεστό, να το μυρίσει και να μυρίζει ψωμί, να ψηλαφίσει τις φλέβες του και να κρατήσει τα δάχτυλά του, να θυμηθεί πώς μοιάζουν οι άνθρωποι. Η μάνα του τον φιλούσε πριν να κοιμηθεί κι όταν τον ξυπνούσαν τα όνειρα τον έπαιρνε αγκαλιά να μη φοβάται. Τώρα δεν ονειρεύεται. Μήτε φοβάται. Ούτε τα ποντίκια. Μόνο που θα θελε ένα χάδι, ένα χάδι τόσο δα. Μια στιγμή να τρυπώσει και να σπάσει για πάντα τη ροή των λεπτών – των εκατοντάδων λεπτών – που ακολουθούν σαν στρατιωτάκια το ένα τ’ άλλο και πατούν βαριά στο κεφάλι του, ρυθμικά και μονότονα. Ένα μόνο χάδι για να θυμηθεί πως είναι άνθρωπος. Είναι; Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ. Κάτι έχει σπάσει. Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ. Κάτι θα εκραγεί...

'Ολοι γνωρίζουμε για τα Γκουαντάναμο, εδώ κι αλλού. Σ’ αυτά κρατούνται μερικές εκατοντάδες άνθρωποι για μερικές εκατοντάδες μέρες. Χωρίς ονόματα, χωρίς πρόσωπα, χωρίς αξιοπρέπεια. Κάποιοι επιζούν, κάποιοι όχι.

Η Κατερίνα, η Αϋντίν, ο Ραντζίτ, ο Μπόμπι, ο Μαρκ, ο Ιάσονας, η Νατάλια, ο Μαχμούντ, ο Ροδρίγεζ...

3 σχόλια:

  1. Νάσια σε ευχαριστώ για την αναρτηση

    είναι χρόνια που μιλώ για πραγματικά άτομα και η αναρτηση σου με συγκίνησε βαθιά.

    με ονόματα, ζωές, πρόσωπα υπαρκτά, ζωές που ζουν μια φορά και μεις την ίδια χρονική - μοναδική - στιγμή μαζί τους.

    μόνο αυτο να σκεφτόμασταν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και αυτοί που τους περιμένουν..
    οι φίλοι τους, οι αγάπες τους..
    όλες οι διαλυμένες ζωές..

    Θα έλεγε και ο τυπικός αμερικανοευρωπαίος "ας έμεναν μακριά από τις τρομοκρατίες"...


    Πως κοιμάται αυτή η ανθρωπότητα τα βράδια..?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι! Το Γκουαντάναμο είναι ντροπή για ένα κόσμο που θέλει να λέγεται πολιτισμένος και πρέπει να κλείσει. Όμως ταυτόχρονα είναι και "χρήσιμο" (τα εισαγωγικά είναι για να μην παρεξηγηθώ) γιατί μας θυμίζει πόσο εύθραστα είναι όλα αυτά που παίρνουμε καθημερινά ως δεδομένα και αποκαλούμε ανθρώπιναδικαιώματα.Την ίδια στιγμή, δεν είμαι βέβαιος αν τα άτομα που κρατήθηκαν ή κρατούνται εκεί είναι ανέμεσα στους πιο αθώους, όπως πιθανόν άθελα σου περιγράφεις. Ένας πόλεμος έχει πάντοτε, δυστυχώς, τα θύματα του και ας μη ξεχνούμε, χωρίς τούτο να αποτελεί δικαιολογία, από που η ιστορία για τις φυλακές του Γκουαντάνμο έχει ξεκινήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή