Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Νίκη όπου έχω νικηθεί

Θα ξεντυθώ τα φτερά
και θα ακουμπήσω τα κουπιά στην άκρη της θάλασσας
θα θυμηθώ τη διάλεκτο της γης
και θα μάθω απ’ την αρχή να τη μιλάω
θα κρατάω σφικτά ένα μίτο
στους λαβυρίνθους μου
και μια ομπρέλα
σαν βρέχει περιττές προσδοκίες
θα πετώ τα λουλούδια όταν μαραίνονται
κι όλα τα άχρηστα τιμαλφή της μουσειακής κάμαράς μου
δε θα μετρώ τα αστέρια
δε θα μιλώ στις γάτες
δε θα γνέφω στα κύματα
θα αφήσω τα όνειρα να ξεκουραστούν
και τους ανέμους έξω απ’ τα παράθυρα
θα το πιστέψω πως ο κόσμος είναι απλός
πως είναι κάποιες βεβαιότητες βέβαιες
και κάποιες ήττες που ηττήθηκαν
θα παραφυλάω τα βράδια
μη χαθούν τα ακριβά μου
μισή αγρίμι μισή αερικό
κι ολόκληρη άνθρωπος
που φοβάται
μην κυλήσει η ζωή σαν αφρός
και δε μείνουν στα δάχτυλα
παρά σκόρπιες λέξεις ματαιοδοξίας.

Μόνο αν σωπαίνω καμιά φορά
μην τρομάζεις.
Μια λαβωματιά
ό,τι απέμεινε
από ένα πόλεμο νικημένο πια.

(Ο τίτλος είναι από το Μονόγραμμα του Ελύτη.
Η μπλε ανθρωπομετρία είναι του Yves Klein.)

7 σχόλια:

  1. θα παραφυλάω τα βράδια
    μη χαθούν τα ακριβά μου
    μισή αγρίμι μισή αερικό
    κι ολόκληρη άνθρωπος
    που φοβάται
    ..
    πολύ αιθέριο ποίημα πολύ αισθαντικό..
    με αίσθηση νερών που κυλάνε, με παλμό.
    με αίμα που δονεί τις φλέβες και τις ξυπνάει..
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό ακριβώς έκανες Νάσια. Ανθρωπομετρία, με τη γνωστή σου μαεστρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφοι στίχοι,αφήνουν μια γεύση χλωμής ελπίδας...
    Μέσα από τα "θα..." και τα "δε θα..." σου,καταφέρνεις να δώσεις στο ποίημα κάτι από όνειρα κι αστέρια...
    Εικόνες αέρινες,εύθραυστες και τόσο αισθαντικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο όμορφα τα λόγια σας... πόσο γενναιόδωρα... ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. den theoro oti mia lavomatia ine oti apemeine i siopi sou
    iparxoun ola akoma ekei.. kai kala kanoun.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νάσια καλημέρα... τι υπέροχοι στίχοι ήταν αυτοί; τι δύναμη είχαν οι εικόνες, πόσο εξαιρετικός ο ρυθμός!... θερμά συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή