Η Άνοιξηκι οι ανοιχτοί δρόμοι
των ανέμελων βεβαιοτήτων
δε θα ξανάρθουν.
Μπορεί και
να μην υπήρξαν ποτέ.
Γιατί με τα «αν»
δε γίνεται
ζωή.
Τα «αν» τα παίρνει
ο άνεμος
σαν βήματα
που χοροπηδούν
ανυποψίαστα
και μένουν μετέωρες
οι στέγες των ονείρων.
Και παίρνεις να χτίζεις πάλι
δοκάρια
από κάτι στάλες
κόκκινες
που ξέμειναν στο πάτωμα
και να μπαλώνεις
πανιά
από μαδημένα φτερά
ηλιοτροπίων.
Με τις πρόκες
που καρφώνεις
αδέξια
παράθυρα
στο σκοτάδι
γίνεται η ζωή.
Γίνεται
όταν θάβεις
την πιθ-αν-ότητα
για να φυτρώσουν
άστρα.
(Ο άντρας που διασκελίζει
είναι του Alberto Giacometti)
Με τα 'αν' δε γράφονται οι ιστορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο τα 'να' στεριώνουν και θεριεύουν όταν τα πιστεύεις...
Την καλησπέρα μου και Καλό Πάσχα
Τα «αν» τα παίρνει
ΑπάντησηΔιαγραφήο άνεμος
σαν βήματα
που χοροπηδούν
ανυποψίαστα
και μένουν μετέωρες
οι στέγες των ονείρων....
....
Μου "έκανε κάτι.."
ωραία προσανατολίζεσαι προς την απαισιοδοξία..
Καλημέρα!
Να έπερνε όμως μόνο τα αν ο άνεμος και όχι τη ζωή μας - ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Πάσχα Νάσια
Έτσι JamanFou κι έτσι ΔemΩΝ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι απαισιοδοξία, Στρατη... Μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση της ελπίδας, θα έλεγα.
Καλό Πάσχα!
Νασιούλα μου αγαπημένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι πια αν.Μόνο να.
Θυμαμαι τι έλεγε ο τοίχος στο παιδικό δωμάτιο.
"Αν θες να είσαι ευτυχισμένος,γίνε!"
Ητανε τόσο απλό.Μετέτρεπε το αν σε να!
Χωρίς αμφιταλαντεύσεις,χωρίς αμφιβολίες.
Ζωή
Το θυμάσαι, Ζωή μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το λέμε να μην το ξαναξεχάσουμε:
"Αν θες να είσαι ευτυχισμένος, γίνε!"
Σ' ευχαριστώ!
Πολύ όμορφο Νάσια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άρεσαν πολύ τα κρυμμένα αν σε κάποιες λέξεις του ποιήματός σου…άνοιξη, ανοιχτοί, ανέμελος…τι κρύβει ένα αν ε; Κι όταν γίνει να που μας πάει;
Πολύ όμορφο Πάσχα να' χουμε, ευλογημένο,
Σε φιλώ από Βρυξέλλες,
κ
"Κι όταν γίνει να που μας πάει;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπροστά ελπίζω... Μπροστά!
Καλή Ανάσταση, καλή μου!
Θα συμφωνήσω για τη μη απαισιόδοξη διάσταση του λόγου σου, Νάσιά μου. Αυτή η υπονόμευση του αν κρατά ΑΝοιχτούς τους δρόμους των ΑΝέμελων βεβαιοτήτων. Πόσο αισιόδοξη είναι η απαισιοδοξία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ γι αυτή σου την ανάγνωηση και για το σχόλιό σου, Πλάνη. Έτσι ακριβώς το αισθάνομαι: ξορκίζοντας τις υποθέσεις, μπορεί να διασωθεί η ελπίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή