Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Όλα έχουνε περάσει

The Raising of Lazarus (after Rembrandt), 
Vincent van Gogh

Ένας ένας ανεβαίνουν στην επιφάνεια της γης οι μεταλλωρύχοι. Ένα χέρι ανθρώπινο θα τους τραβήξει από την πένθιμη υγρασία του χώματος και θα αντικρίσουν και πάλι το φως. Ζεστός ήλιος θα διαπεράσει το δέρμα τους και φρέσκος αέρας θα τρυπήσει τα πνευμόνια τους. Θα βήξουν για να διώξουν τη σκόνη. Θα τεντώσουν τα μέλη τους. Θα ανοίξουν διάπλατα τα μάτια τους. Θα τους φανεί απέραντος ο ουρανός. Ατελείωτος ο κόσμος. Φιλεύσπλαχνος ο Θεός. Κι ο άνθρωπος επίσης.

Κι ίσως να ‘ναι έτσι. Αφού έτσι το βίωσαν: Τον άνθρωπο, κατ’ εικόνα και ομοίωση, να νικά το θάνατο. Κι ας έχουμε συνηθίσει στο αντίθετο: Τον άνθρωπο να προκαλεί το θάνατο και να τον διαιωνίζει χωρίς λύπη και χωρίς αιδώ. Ας πλανευθούμε, όμως, για μια στιγμή κι ας δεχτούμε μαζί τους πως ο άνθρωπος μπορεί ακόμη, και θέλει, το καλό. Ας μην αναρωτηθούμε για τα κίνητρα, ας μην ενοχλήσουμε την αφέλειά μας κι ας πιστέψουμε για λίγο στο θαύμα. Σ’ αυτό το νέγρικο τραγούδι που (δεν) πρόλαβε να μας πει ο Μάνος Ξυδούς: « Όλα έχουνε περάσει, Μαίρη, μη λυπάσαι πια...»

Κι ο παλιός ο κόσμος θα έχει γίνει ροκ. Χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς πολέμους, χωρίς διώξεις, χωρίς γενοκτονίες, χωρίς μίση, χωρίς φανατισμούς, χωρίς συμφέροντα, χωρίς αδικία, χωρίς βία, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς οικολογικές καταστροφές, χωρίς οικονομικές κρίσεις, χωρίς παράπλευρες απώλειες, χωρίς εργατικά ατυχήματα, χωρίς πνιγμούς στα σύνορα, χωρίς πρόωρους θανάτους, χωρίς ωραίους όρους και στατιστικούς αριθμούς να περιγράφουν την απώλεια του μέτρου και της ανθρωπιάς. Ας φανταστούμε να γίνεται πραγματικότητα ο κόσμος του Λένον. Και το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ. Και πως κορίτσια αγόρια στη σειρά στήνανε χορό κι ο κύκλος τους αγκάλιαζε ολόκληρη τη γη...

Αύριο έτσι κι αλλιώς θα ξυπνήσουμε. Το ίδιο κι οι μεταλλωρύχοι. Μακριά από τους προβολείς και τις ζητωκραυγές, έχοντας επιβιώσει από το θάνατο να παλεύουν να επιβιώσουν από τη ζωή.

14 σχόλια:

  1. Καλημέρα φίλη Νάσια , επίκαιρη και ενδιαφέρουσα η ανάρτηση σου , ωραίο κείμενο και πολύ εύστοχη η εικόνα που το συνοδεύει . Θέλω να επικεντρώσουμε την προσοχή στον ήλιο που λάμπει στο πάνω μέρος του πίνακα του μεγάλου ζωγράφου , όταν μπορούμε να βλέπουμε τον ήλιο κάθε πρωί να ανατέλλει και να λάμπει έτσι φωτεινά στον ουρανό , ας βάζουμε τον σταυρό μας και να λέμε , η ζωή και ο αγώνας συνεχίζεται !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. .."να παλεύουν να επιβιώσουν από τη ζωή"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάτι τέτοιες ανθρώπινες στιγμές μας τονώνουν το ηθικό...

    Χρειάζονται τα όνειρα και οι επιθυμίες κι ας αναβάλλονται κι ας ματαιώνονται...

    Ένα καλό απόγευμα να έχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα!

    Ο ήλιος κι αυτές οι στιγμές οι ανθρώπινες είναι πράγματι ό,τι μας σώζει, ό,τι μας δίνει τη δύναμη για το παρακάτω.

    Απλώς δεν μπορώ να μη σκέφτομαι πόσο όμορφα θα 'ταν αν τούτα δεν ήταν η εξαίρεση, αλλά η καθημερινότητά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν θέλω να στο "χαλάσω" αλλά κάθε τραγική στιγμή έχει και την αστεία της πλευρά (κάποιοι αυτό το χαρακτηρίζουν ως το μεγαλείο της ζωής): Πέντε λοιπόν από αυτούς τους έρημους μεταλλορύχους, αμέσως μετά την Ανάστασή τους, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα στο πρόσωπο των συζύγων τους, οι οποίες με έκπληξη είδαν, όπως ανέφερε ρεπορτάζ της τηλεόρασης, στο χώρο όπου είχαν συγκεντρωθεί οι συγγενείς κι οι φίλοι, τις ερωμένες των συζύγων τους να κλαιν και να οδύρονται για την κακοτυχία των εραστών τους!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 5 στους 33... όχι κι άσχημο ποσοστό, πάντως! Αν γινόταν αυτό σε Ελλάδα και Κύπρο να δούμε τι νούμερα θα πιάναμε!
    Ας τους ευχηθούμε, λοιπόν, καλή επιβίωσης από τις συζύγους! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. όλοι/α στο φως ζήτησαν...

    (πρόσεχε τι εύχεσαι να λέμε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. έχοντας επιβιώσει από το θάνατο να παλεύουν να επιβιώσουν από τη ζωή....
    κάπως έτσι!!!!
    την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. χαίρομαι που σε γνωρίζω - καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νασια μου, τι ωραιο κείμενο!!, με συνεπήραν οι σκέψεις σου, άφησα όπως είπες και ΄συ την αφέλεια μου ήσυχη για λίγο. Να 'σε πάντα καλά που μας γεμίζεις με αξιόλογες σκέψεις-περιμένω το επόμενο σου κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή