Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Για το τραγούδι

του Μάνου Χατζιδάκι*
που γεννήθηκε σαν σήμερα




Το τραγούδι δεν είναι σύνθημα ή πράξη εκτονώσεως. Ούτε μαστίχα για το στόμα αθλητικών εφήβων ή συντροφιά νυχτερινή για οδηγούς ταξί και φορτηγών. Είναι μια σχέση υπεύθυνη, μια πράξη ερωτική ανάμεσά μας που μας αποκαλύπτει. Τελετουργία που απαιτεί, τόσο από σας όσο και από μένα, μια προετοιμασία θρησκευτική, επίμονη άσκηση γνώσης και αθωότητας, αποκαλύψεως και ανιχνεύσεως, μνήμης και προφητείας.

Το τραγούδι είναι μια μαγική στιγμή κι εγώ ένας πανηγυριώτης μάγος εκπρόσωπός σας – αφού γεννήθηκα τον ίδιο καιρό με σας και μες στον ίδιο χώρο – που θα φωτίσω τις κρυφές και αθέατες γωνιές σας, θα σας εκπλήξω, θα σας γεμίσω ερωτήματα και μελωδίες που ίσως γίνουν δικές σας και θα μεταφερθούν στο σπίτι σας, έτσι που να κοπεί ο ύπνος και να χαθεί για πάντα – αν είναι δυνατόν – ο εφησυχασμός σας. Κι ας μην μπορείτε να με τραγουδήσετε. Μήπως τάχα μπορείτε να εξαφανίσετε ένα πουλί ή να το φανερώσετε μέσ’ απ’ το φόρεμα ή από το μαντήλι σας; Κι όμως δεν το ξεχάσατε κι ούτε θα το ξεχάσετε σ’ όλη σας τη ζωή. Και θα το λέτε στα παιδιά σας έτσι όπως το πρωτοείδατε κάποια φορά από έναν μάγο σ’ ένα πανηγύρι – καθώς και το τραγούδι μου.

Θα το θυμάσθε και θα το ‘χετε εντός σας, χωρίς τη δυνατότητα να το γλεντήστε με αυτάρεσκη και δυνατή φωνή. Μόνο να το ψελλίζετε θα είναι δυνατόν, σαν προσευχή ή σαν το «Υπερμάχω».

Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό κι ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πράξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια.

Δεν είναι το τραγούδι μου μονόφωνη αρτηρία, ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ’ απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες. Και μην ξεχάσετε. Σαν φύγετε από δω, δεν σας ανήκει παρά μονάχα το αίσθημα, η σκέψη και τα ερωτήματα, που ολόκληρο το βράδυ σας μετέδωσα μεσ’ απ’ τη μουσική μου. Σε μένα απομένει το τραγούδι, η μαγική στιγμή μου, που είναι μια εξαίσια απάντηση αρκεί να με ρωτήσετε. Ρωτήστε με λοιπόν. Κι ύστερα σας παρακαλώ σωπάστε! Γιατί θα τραγουδήσω!


Πιστεύω πως η τέχνη του τραγουδιού αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα, γιατί το τραγούδι μας ενώνει σ’ ένα μύθο κοινό. Κι όπως στο χορό ενώνουμε τα χέρια μεταξύ μας για ν’ ακολουθήσουμε ίδιες ρυθμικές κινήσεις, έτσι και στο τραγούδι ενώνουμε τις ψυχές μας για ν’ ακολουθήσουμε μαζί, τις ίδιες εσωτερικές δονήσεις. Κι όσο για τον κοινό μύθο που δεν υπάρχει στις μέρες μας, τον σχηματίζουμε καινούριο κι απ’ την αρχή κάθε φορά. Κάθε φορά που νιώθουμε βαθιά την ανάγκη να τραγουδήσουμε. 


*από το βιβλίο "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι" 



11 σχόλια:

  1. Ένας σπάνιος άνθρωπος και δημιουργός που θα παραμένει πάντα αθάνατος στις καρδιές μας !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανατριχιαστικό και τόσο συγκινητικό. Ευχαριστώ για το ταξίδι Νάσια μου. Καλό ξημέρωμα καλή μου. Να προσέχεις τον εαυτό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μοναδική η κληρονομιά που άφησε πίσω του,
    σφράγισε μια ολόκληρη εποχή
    με μουσική, σκέψη, λόγο, στάση ζωής...
    http://www.youtube.com/watch?v=fqW89c4vbBA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όμορφο το αφιέρωμά σου στο δημιουργό.

    Γλυκό χάραμα να έχεις Νάσια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κρίμα που άμα πεθάνει και ο τελευταίος δημιουργός θα μείνουμε ορφανοί και οι επομενη γενια δεν θα έχει την ευχέρεια να συγκρίνει καν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άντζελα Δημητρίου24 Οκτωβρίου 2012 στις 4:54 μ.μ.

    Εγώ δεν είμαι Κύπρια αλλά έχω προσφέρει πολλά για την Κύπρο, πολλά περισσότερα από όσα έχουν προσφέρει οι ίδιοι οι Κύπριοι καλλιτέχνες, η Βίσση και η Ευρυδίκη. Με είπαν ακόμη και πόρνη, κάτι για το οποίο δεν κατηγορήθηκα ποτέ. Αν λοιπόν οι κυπραίοι θέλουν να με ξαναδούν, να κρατούν το στόμα τους κλειστό. Πρέπει να μάθουν να σέβονται κάποιους καλλιτέχνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άντζελα, βιάζεσαι να κρίνεις ένα λαό (μια ομάδα ανθρώπων) του οποίου αν βρεις το κουμπί μπορείς να κερδίσεις πολλά. Μπορείς άνετα να τους πουλήσεις ψεφτοσυναισθηματισμό και εθνική συγκίνηση (αγοράζουν πολύ)χωρίς καν να ξέρουν τι λένε τα τραγουδια που σιγοτραγουδούν. Σε παρακαλώ Άντζελα μη μας τους εξαγριώνεις, δίοτι έχουμε βρει δυο-τρεις συνταγές νότας-στίχου πολύ πιασάρικες και εγώ και τα άλλα παιδια (Σάκης, Ρέμος, Άννα)που αγγίζουν το πάτο της ρηχής και απολίτιστης καρδιάς τους. Και όταν αποκαλώ εγώ κάποιον απολίτιστο, σκέψου την κατάντια του.

      Διαγραφή
    2. Γιώργο, Άντζελα, παρακαλώ σταματήστε τη συζήτηση αυτή διότι περνάμε κρίσιμη περίοδο. Σε τί αποσκοπέι αυτή η διένεξη της οποία αποτέλεσμα μπορεί να είναι και η στροφή αυτών σε παλιότερα τραγούδια και στίχους (π.χ. λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι) και μετά η πολιτεία θα διέλθει πραγματική κρίση, η οποιά θα αναδείξει ένα κρίσιμο κενό το οποίο επιμελώς με τους συμμάχους μας σκάψαμε τόσα χρόνια. Τι, θα χαλάσουμε και τη μουσική βιομηχανία τώρα? Πασχίσαμε τόσο καιρό να την κάνουμε από τέχνη σε βιομηχανία και τώρα να δημιουργήσουμε κρίση?
      Έχουμε τις απαντήσεις, είναι άλλωστε πράγμα που φαίνεται, και κλείνω με Σάκη. Ολα καλάαά, όλα καλά περνάμε..

      Διαγραφή
  7. Εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων
    Εδώ τελειώνουν τα όνειρα
    που μου δανείσατε οι ίδιοι μια βραδιά
    δίχως να το γνωρίζετε
    Τώρα είναι αργά
    Κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί
    Εγώ αθεράπευτα πιστός σ’αυτόν τον δρόμο
    θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί
    για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε
    Να τα φυλάξω
    και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά
    πάλι σε μουσική
    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. και πάλι ο ίδιος θα μας πει:

    "...Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας..."

    Για να δούμε πότε και πως θα ξεφύγουμε...ας είμαστε αισιόδοξοι κι ας αγωνιζόμαστε ο καθένας με το δικό του τρόπο, μπας και...ομορφύνουμε ουσιαστικά κι όχι κίβδηλα τις ζωές μας.
    Καλό σκ καλή μου,
    κπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή