 |
| Η ποιήτρια ζωγραφισμένη από το Νάθαν Αλτμάν το 1915 |
Αν κι αυτή η γη δεν είναι δική μου
θα θυμηθώ την εσωτερική της θάλασσα
τα παγωμένα της νερά
την άμμο, τόσο άσπρη
σαν τα παλιά κόκαλα, τα πεύκα
περίεργα κόκκινα εκεί που ο ήλιος κατεβαίνει
Δεν μπορώ να πω αν είναι η αγάπη μας
εξαιρετικό ποίημα! όμορφη ανάρτηση! μήπως γνωρίζεις σε ποιον οφείλουμε την μετάφραση του ποιήματος?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Χριστόδουλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε η επιλογή μου από τη μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια.
Τη μετάφραση, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω σε ποιον την οφείλουμε...
Πέρα απ' το Ρέκβιεμ δεν έχω τίποτε άλλο της Αχμάτοβα σε έντυπη μορφή κι ούτε βρήκα κάτι σε κυπριακά βιβλιοπωλεία που έψαξα. Τους στίχους αυτούς τους είχα βρει εδώ: http://www.vakxikon.gr/content/view/648/2947/lang,el/. Αλλά ούτε και στην αρχική πηγή γίνεται αναφορά στο μεταφραστή. Με πρώτη ευκαιρία, πάντως, θα προσπαθήσω να εντοπίσω την ποιητική συλλογή στην οποία ανήκει το ποίημα και θα ενημερώσω την ανάρτησή μου αυτή.
την οφείλουμε σε αυτόν που έβαλε ένα εκνευριστικό σίγμα (ς) στο "πω" στην προτελευταία γραμμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικό μου το λάθος! Διορθώνεται πάραυτα!
ΑπάντησηΔιαγραφή