Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Επαναπροσδιορισμός


του Mark Rothko
Άξαφνα σαν να πλήθυνε το γκρίζο 
Kι όπου κι αν έβλεπα ήταν ένας πληγωμένος ουρανός.
Ίσως έφταιγαν οι θάνατοι που με είχαν ακουμπήσει 
Κι οι ματαιωμένοι χαρταετοί.
Ίσως η γοητεία της νύχτας
Η ευκολία να την καταριέσαι
Παρά να συντηρείς τις σπίθες των αστεριών.
Ίσως που δεν ήξερα πια να διακρίνω
Τις σπίθες των ανθρώπων
Και να αγαπώ
Για τα πάθια και τους καημούς του κόσμου
Που δεν έχουν ποτέ τελειωμό.

Και δεν γινόταν έτσι παρά να χαθώ στο λαβύρινθο
Να γίνω εκ του σκότους σκοτάδι
Επικίνδυνη
Και με τον κίνδυνο μιας αμετάκλητης εξορίας
Από την τρυφερότητα.

Μα τι άλλο ξεχωρίζει τα θηρία
Από τα χελιδόνια;

Απολογούμαι.

Κι αν υπήρξα ακατάδεκτη
Να γυρέψω ένα μίτο
Απλώνω τώρα το χέρι. 

Αρκεί ένας στίχος για να λυγίσεις
Κι ένα χάδι
Για να σμίξεις 
Με το γένος των ανθρώπων
Και να υποκλιθείς.

Πάμε ξανά!

19 σχόλια:

  1. Για μένα "αρκεί ένα χάδι για να λυγίσω κι ένας στίχος για να ζεσταθώ."

    Καλή Κυριακή Νάσια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν αγαπάς τις σπίθες των ανθρώπων, όλα αποκτούν το χρώμα τους. Σαν το κόκκινο του πάθους, της ζωντάνιας...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι, καταλαβαίνω κι εγώ σιγά σιγά, το μυστικό για να κρατιέσαι ζωντανός, φίλη μου.

      Καλή συνέχεια στις βόλτες σου, στην ομορφιά και στην ανθρωπιά πάντα!

      Διαγραφή
  3. Να σου ευχηθώ Καλή Χρονιά, γεμάτη δημιουργικότητα και δύναμη ψυχής.

    Χαιρετώ σε και φιλώ σε..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Αρκεί ένας στίχος για να λυγίσεις
    Κι ένα χάδι
    Για να σμίξεις
    Με το γένος των ανθρώπων
    Και να υποκλιθείς."

    πολύ όμορφο κι ανθρώπινο Νάσια μου!
    Ας σμίξουμε με το γένος των ανθρώπων...

    φιλί από Βρυξέλλες και "πάμε ξανά"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' αυτό που ακούγεται τόσο απλό κι αυτονόητο συνοψίζεται, νομίζω, το "τέλος", ο σκοπός, όλης μας της ζωής, καλή μου.

      Διαγραφή
  5. Κι αγάπησα με πάθος καθετί που δεν ήταν γραφτό να γνωρίσω.
    Κι έζησα όλη τη ζωή μου σ' ένα όνειρο
    και την αθανασία σε μερικά κονιάκ.

    Κάποιο πρωινό ένα πουλί κάθισε στο αντικρινό δέντρο και κάτι σφύριξε.
    Ω, αν καταλάβαινα τι ήθελε να μου πει,
    ίσως να είχα βρει το νόημα του κόσμου.

    ~ Τάσος Λειβαδίτης

    Χρόνια πολλά αγαπημένη φίλη.
    Εύχομαι να είσαι καλά κι ευτυχισμένη.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, marie.
      Είμαι καλά - με ένα καημό μόνο για το νόημα του κόσμου, που 'ναι τόσο απλό και τόσο άπιαστο.

      Όμορφο βράδυ κι ένα καλό ξημέρωμα, φίλη μου.

      Διαγραφή
  6. Βρίσκουμε καταφύγιο στη μετριότητα, από απελπισία για το ωραίο που ονειρευτήκαμε.

    ~Γκουστάβ Φλωμπέρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. έχω χάσει επεισόδια εδώ!:P:P
    καταρχάς σας πάει το ροζ!
    αρκεί ένας στίχος για να λυγίσεις!
    πόσο αληθινό..
    σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστούμε, σας ευχαριστούμε!

      Κι αν ίσως εξαφανιστώ αυτούς τους καιρούς, ξέρεις εσύ Φαντομά..

      φιλιά!



      Διαγραφή
  8. εγώ δεν ξέρω;;
    χαμένη συνέχεια.
    αν και έχω σημειώσει πολλές απουσίες!
    πάντα ταξιδεύετε στη σκέψη των φίλων μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πως γίναμε ετσι? Δεν με αναγνωρίζω πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή