Malheureusement, mon français n'est pas suffisant pour faire un résumé du texte. Cependant, dans cette lutte contre la violence envers les femmes, nous sommes toutes les femmes ensemble. Je vous mercie beaucoup.
Μπράβο ρε Νάσια! Εννοείται ότι συμφωνώ με όσα επισημαίνεις. Δυστυχώς για τέτοια αδικήματα η ψυχολογία του ατόμου παίζει καθοριστικό ρόλο στη δύναμη της αντίδρασης του και δυστυχώς σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε ο φόβος και η ανασφάλεια (σε διάφορα επίπεδα και για πολλά πράγματα) ακόμη εμποδίζουν πολλές γυναίκες από το να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έχεις δίκιο για την παιδεία. Δυστυχώς (και πάλι) αυτό το επίπεδο παιδείας για το οποίο μιλάς σπανίζει. Και στις οικογένειες και στα σχολεία μας. Ευτυχώς όμως οι καιροί αλλάζουν. Και τουλάχιστον ορισμένες από εμάς έχουμε την υπομονή και το θάρρος να φέρουμε μαζί μας την αλλαγή ή να ψάξουμε να τη βρούμε και να πολεμήσουμε για αυτήν.
Ξέρεις, Στέλλα μου, τι με στεναχωρεί μελετώντας αυτά τα ζητήματα; Η έλλειψη ευαισθησίας τόσο στο γράμμα του νόμου όσο και, ακόμη χειρότερα, κατά την εφαρμογή του. Και καθόλου δεν εννοώ την ευαισθησία σαν οίκτο. Την εννοώ σαν την ικανότητα να προσεγγίζεις την ουσία των πραγμάτων και να κάνεις ό,τι μπορείς, κι όχι μόνο, ό,τι σου επιβάλλεται, για να την υπηρετήσεις. Και στην περίπτωση της βίας κατά των γυναικών, ακριβώς όπως το λες, η ουσία είναι ο φόβος και η ανασφάλεια, που δεν είναι (μόνο) προσωπική υπόθεση αλλά το άθροισμα συνθηκών και ελλείψεων που παραγνωρίζουν τα συναισθήματα αυτά με αποτέλεσμα τα συντηρούν και τα επιτείνουν.
Όσο για την παιδεία, όπως την φαντάζομαι, για μένα θα μπορούσε να ήταν η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα!
Πέρα από την πολυπλοκότητα που φέρει αυτή καθαυτή η ενδοοικογενειακή βία, με την "αδυναμία του ισχύοντος συστήματος να πείσει τις γυναίκες-θύματα βίας να το εμπιστευτούν" και την εμφανή έλλειψη επιλογής προστασίας, η κατάσταση δείχνει ακόμη πιο τραγική. Η δημοσιοποίηση της ύπαρξης ενός τέτοιου θέματος-ταμπού αποτελεί σίγουρα την καλύτερη αρχή για μια πιο καθοριστική αντιμετώπισή του.
Τα αποτελέσματα της πρώτης παγκύπριας έρευνας που έγινε πολύ πρόσφατα για το θέμα είναι πάρα πολύ ανησυχητικά, Λεμέσιά μου. Οπότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή, από το να το ανοίξει και να αντιμετωπιστεί επιτέλους αυτό το ζήτημα.
Σταράτη και με ευρύ ορίζοντα προβληματισμού η συνέντευξη. Συμπυκνώνει και αποκαλύπτει όλες τις παθογένειες και δυσλειτουργίες του οικογενειακού και κοινωνικού μας περιβάλλοντος σε σχέση με την έμφυλη βία. ‘Ετσι για να μη ξεχνάμε ότι ο εντεινόμενος εφιάλτης της βίας κατά των γυναικών έχει ως βάση την οικογένεια, η οποία δεν είναι πάντα χώρος στοργής, θαλπωρής, συντροφικότητας και ασφάλειας. Συχνά μάλιστα, υψώνοντας τείχη ψευδοπροστασίας, μετατρέπεται σ ένα πνιγηρό θεσμό , όπου είτε ελλοχεύει μια υφέρπουσα και υπόγεια βία- το ίδιο έντονη και διαβρωτική με την έκδηλη - είτε οι γυναίκες, μέσα από τους στερεοτυπικούς τους ρόλους, εξουθενώνονται, και ζουν αφόρητες καταστάσεις βίας. Όπως πολύ σοφά επισημαίνεις, η επιδίωξη να διατηρηθεί πάση θυσία το “οικογενειακό άβατο” και η ”οικογενειακή συνοχή” εντείνει και διαιωνίζει τον ανελέητο κύκλο της έμφυλης βίας, προάγει το φόβο, τη σιωπή, τη συγκάλυψη και την ατιμωρησία, αφανίζοντας κάθε ίχνος δικαιωμάτων, αυτοεκτίμησης και αξιοπρέπειας των γυναικών.
Διαβάζω με προσοχή το σχόλιό σου και δεν βρίσκω τίποτε που χρειάζεται να προστεθεί. Σ' ευχαριστώ για την τόσο οξυδερκή και διεισδυτική σου ανάλυση.
Το μόνο που, ίσως, θα έπρεπε να διασαφηνιστεί, και με το οποίο πιστεύω θα συμφωνείς, είναι πως η ευθύνη του κράτους δεν είναι να εισβάλει με μια πατερναλιστικού τύπου αντίληψη στο "οικογενειακό άβατο" που αναφέρεις, αλλά με κάθε μέσο να ενθαρρύνει, να διευκολύνει, να ενισχύει και να προστατεύει τις γυναίκες ώστε να μπορούν να αποφασίσουν και να διεκδικήσουν να ξεφύγουν από τη βία που βιώνουν. Και σαφώς, επίσης, να τιμωρεί, καθώς και να προλαμβάνει τέτοιες συμπεριφορές, ακόμη και παρέχοντας κατάλληλη θεραπεία στους ίδιους τους δράστες.
malheureusement le texte n'a pas était traduit,mais le seul titre me suffit merci de penser à nous
ΑπάντησηΔιαγραφήMalheureusement, mon français n'est pas suffisant pour faire un résumé du texte. Cependant, dans cette lutte contre la violence envers les femmes, nous sommes toutes les femmes ensemble.
ΔιαγραφήJe vous mercie beaucoup.
Μπράβο ρε Νάσια! Εννοείται ότι συμφωνώ με όσα επισημαίνεις. Δυστυχώς για τέτοια αδικήματα η ψυχολογία του ατόμου παίζει καθοριστικό ρόλο στη δύναμη της αντίδρασης του και δυστυχώς σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε ο φόβος και η ανασφάλεια (σε διάφορα επίπεδα και για πολλά πράγματα) ακόμη εμποδίζουν πολλές γυναίκες από το να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έχεις δίκιο για την παιδεία. Δυστυχώς (και πάλι) αυτό το επίπεδο παιδείας για το οποίο μιλάς σπανίζει. Και στις οικογένειες και στα σχολεία μας. Ευτυχώς όμως οι καιροί αλλάζουν. Και τουλάχιστον ορισμένες από εμάς έχουμε την υπομονή και το θάρρος να φέρουμε μαζί μας την αλλαγή ή να ψάξουμε να τη βρούμε και να πολεμήσουμε για αυτήν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις, Στέλλα μου, τι με στεναχωρεί μελετώντας αυτά τα ζητήματα; Η έλλειψη ευαισθησίας τόσο στο γράμμα του νόμου όσο και, ακόμη χειρότερα, κατά την εφαρμογή του. Και καθόλου δεν εννοώ την ευαισθησία σαν οίκτο. Την εννοώ σαν την ικανότητα να προσεγγίζεις την ουσία των πραγμάτων και να κάνεις ό,τι μπορείς, κι όχι μόνο, ό,τι σου επιβάλλεται, για να την υπηρετήσεις. Και στην περίπτωση της βίας κατά των γυναικών, ακριβώς όπως το λες, η ουσία είναι ο φόβος και η ανασφάλεια, που δεν είναι (μόνο) προσωπική υπόθεση αλλά το άθροισμα συνθηκών και ελλείψεων που παραγνωρίζουν τα συναισθήματα αυτά με αποτέλεσμα τα συντηρούν και τα επιτείνουν.
ΔιαγραφήΌσο για την παιδεία, όπως την φαντάζομαι, για μένα θα μπορούσε να ήταν η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα!
Συγχαρητήρια για το ήθος και τις απόψεις σου. Ένα όμορφο σαββατοκύριακο σου εύχομαι καλή μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, φίλη μου, άνκαι δεν είναι θέμα ήθους. Είναι θέμα αυτοσυντήρησης.
Διαγραφή"Σε λέω γυναίκα γιατί είσαι αιχμάλωτη", έγραψε η Δημουλά.
.. Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω, σε λέω γυναίκα.
ΔιαγραφήΣε λέω γυναίκα γιατί είσαι αιχμάλωτη. ~ Κική Δημουλά
Καλή Κυριακή Νάσια μου
Πέρα από την πολυπλοκότητα που φέρει αυτή καθαυτή η ενδοοικογενειακή βία, με την "αδυναμία του ισχύοντος συστήματος να πείσει τις γυναίκες-θύματα βίας να το εμπιστευτούν" και την εμφανή έλλειψη επιλογής προστασίας, η κατάσταση δείχνει ακόμη πιο τραγική. Η δημοσιοποίηση της ύπαρξης ενός τέτοιου θέματος-ταμπού αποτελεί σίγουρα την καλύτερη αρχή για μια πιο καθοριστική αντιμετώπισή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για την ενημέρωση, Νάσιά μου.
Τα αποτελέσματα της πρώτης παγκύπριας έρευνας που έγινε πολύ πρόσφατα για το θέμα είναι πάρα πολύ ανησυχητικά, Λεμέσιά μου. Οπότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή, από το να το ανοίξει και να αντιμετωπιστεί επιτέλους αυτό το ζήτημα.
ΔιαγραφήΝα 'σαι καλά. Ένα όμορφο Σαββατοκύριακο εύχομαι.
Σταράτη και με ευρύ ορίζοντα προβληματισμού η συνέντευξη. Συμπυκνώνει και αποκαλύπτει όλες τις παθογένειες και δυσλειτουργίες του οικογενειακού και κοινωνικού μας περιβάλλοντος σε σχέση με την έμφυλη βία. ‘Ετσι για να μη ξεχνάμε ότι ο εντεινόμενος εφιάλτης της βίας κατά των γυναικών έχει ως βάση την οικογένεια, η οποία δεν είναι πάντα χώρος στοργής, θαλπωρής, συντροφικότητας και ασφάλειας. Συχνά μάλιστα, υψώνοντας τείχη ψευδοπροστασίας, μετατρέπεται σ ένα πνιγηρό θεσμό , όπου είτε ελλοχεύει μια υφέρπουσα και υπόγεια βία- το ίδιο έντονη και διαβρωτική με την έκδηλη - είτε οι γυναίκες, μέσα από τους στερεοτυπικούς τους ρόλους, εξουθενώνονται, και ζουν αφόρητες καταστάσεις βίας. Όπως πολύ σοφά επισημαίνεις, η επιδίωξη να διατηρηθεί πάση θυσία το “οικογενειακό άβατο” και η ”οικογενειακή συνοχή” εντείνει και διαιωνίζει τον ανελέητο κύκλο της έμφυλης βίας, προάγει το φόβο, τη σιωπή, τη συγκάλυψη και την ατιμωρησία, αφανίζοντας κάθε ίχνος δικαιωμάτων, αυτοεκτίμησης και αξιοπρέπειας των γυναικών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζω με προσοχή το σχόλιό σου και δεν βρίσκω τίποτε που χρειάζεται να προστεθεί. Σ' ευχαριστώ για την τόσο οξυδερκή και διεισδυτική σου ανάλυση.
ΔιαγραφήΤο μόνο που, ίσως, θα έπρεπε να διασαφηνιστεί, και με το οποίο πιστεύω θα συμφωνείς, είναι πως η ευθύνη του κράτους δεν είναι να εισβάλει με μια πατερναλιστικού τύπου αντίληψη στο "οικογενειακό άβατο" που αναφέρεις, αλλά με κάθε μέσο να ενθαρρύνει, να διευκολύνει, να ενισχύει και να προστατεύει τις γυναίκες ώστε να μπορούν να αποφασίσουν και να διεκδικήσουν να ξεφύγουν από τη βία που βιώνουν. Και σαφώς, επίσης, να τιμωρεί, καθώς και να προλαμβάνει τέτοιες συμπεριφορές, ακόμη και παρέχοντας κατάλληλη θεραπεία στους ίδιους τους δράστες.
Ποιος περίμενε ο,τιδήποτε λιγότερο από τη Νάσια; :)
ΑπάντησηΔιαγραφή(Θέλουμε κείμενα σου λίγο πιο συχνά παρακαλώ)
ΔemΩΝ
Ουκ εν τω πολλώ το ευ, καλέ μου ΔemΩΝ! :)))
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ και να 'σαι καλά!