«Τριάντα καπίκια
μου ‘δωσε από το άνοιγμα της πόρτας, με τα ίδια της τα χέρια, τα τελευταία της,
μου ‘δωσε ό,τι είχε και δεν είχε, το είδα με τα μάτια μου… Δεν είπε τίποτα,
μονάχα με κοίταξε σιωπηλή… Δε θλίβονται έτσι στη γης, όχι, μονάχα εκεί πάνω
θλίβονται έτσι, στον ουρανό, για τους ανθρώπους, και κλαίνε, δεν τους κατηγορούν,
δεν τους μαλώνουν! Και πονάν πιο πολύ, πονάν πιο πολύ σαν δεν τους μαλώνουν!
(…)
Σόνιετσκα,
Σόνιετσκα, Σόνιετσκα Μαρμελάντοβα, αιώνια Σόνιετσκα, όσο υπάρχει τούτος ο
κόσμος!»
Έγκλημα και
Τιμωρία, Φ. Ντοστογιέβσκη
(Εκδόσεις
Γκοβόστη, μετάφραση: Άρ. Αλεξάνδρου)
 |
| της Βάσως Κατράκη |
"όσο υπάρχει τούτος ο κόσμος!"
ΑπάντησηΔιαγραφήεπ' ευκαιρίας, κάτι που διάβασα σήμερα....
http://thearkanproject.com/post/44862144100/excision-2013
Όμορφο απόβραδο σου εύχομαι!
Μια ανοιχτή πληγή για όλες τις γυναίκες, μα και άντρες, η πρακτική της κλειτοριδεκτομής, φίλη μου...
Διαγραφή"Όσο υπάρχει τούτος ο κόσμος"... και δυστυχώς δεν έχει ως τώρα διαψευσθεί ο Ντοστογιέβσκη.
"Τι να ναι αυτό που φοβούνται περισσότερο απ' όλα οι άνθρωποι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καινούργιο βήμα,την καινούργια δική τους λέξη."
— Φ. Ντοστογιέβσκη
Τη καλησπέρα μου σου στέλνω φίλη μου.
Καλησπέρα, marie. Αστείρευτος ο κόσμος του Ντοστογιέβσκη!
ΔιαγραφήΠάντα τροφή για σκέψη και έντονο προβληματισμό οι όμορφες και ενδιαφέρουσες αναρτήσεις σου !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Νάσια, καλημέρα και καλή συνέχεια !!!
Σ' ευχαριστώ, Ταξιδευτή!
ΔιαγραφήΑνταποδίδω για καλή συνέχεια!