Ρε συ, μη μασάς...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα μηνύματος που μου έστειλε ένας φίλος ακριβός απ' τη Θεσσαλονίκη. 
Αποφάσισα να το δημοσιεύσω γιατί εμένα μου έδωσε δύναμη... 

«Δε θα σε ρωτήσω καν για την κατάσταση στην Κύπρο, η οποία φαντάζομαι ότι είναι ίδια με εκείνη την κατάσταση που βιώσαμε και εμείς το Μάιο του 2009. Ετοιμασία για πόλεμο.

Το μόνο που θα σου πω είναι ότι μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία θα "φιλτραριστούν", με άσχημο βέβαια τρόπο και εξαναγκαστικό, σχέσεις, φιλίες, συγγένειες και κυρίως αξίες. Μην μπεις στη διαδικασία να αγχωθείς. Ειλικρινά, σκέψου μόνο ότι δεν "κλαίμε τα σπίτια μας αλλά τις επαύλεις μας". Οι μόνοι άνθρωποι που θα "καταθλιβούν" είναι αυτοί που ζούνε μια κενή και μάταιη ύπαρξη. Θα δεις ανθρώπους τους οποίους θαύμαζες και αγαπούσες να χάνουν την αξιοπρέπειά τους (και συ τη γη κάτω από τα πόδια σου) απλά γιατί δεν θα μπορούν να πληρώνουν καθαρίστρια στο σπίτι τους. Θα δεις ανθρώπους -κάποιου επιπέδου- να μελαγχολούν γιατί δεν θα ανταποκρίνεται η καθημερινότητά τους στο "επίπεδο" που είχαν δημιουργήσει και είχαν "εγκλωβιστεί". Θα δεις ανθρώπους να κλαίνε που δεν θα μπορούν να αγοράσουν τριπλάσια τρόφιμα από όσα χρειάζονται - έτσι απλά γιατί είχαν μάθει να καταναλώνουν και ηδονίζονταν να τα πετάνε. Φίλοι σου θα αρνηθούν να βγείτε έξω γιατί δεν θα έχουν καινούρια ρούχα και παπούτσια....... Μην μπεις στην διαδικασία (όπως μπήκα εγώ ) να τους συμβουλεύσεις, να τους σταθείς και να τους αλλάξεις - μάταιος κόπος. Δεν μπορούν να μάθουν όλοι ότι η ομορφιά κρύβεται στο τίποτα και ανθίζει με το κάτι.

Εσένα θα συντηρεί την αισιοδοξία σου ο ήλιος, η άνοιξη, το φθινόπωρο, το χαμόγελο της Μυρτούλας, η υγεία των δικών σου ανθρώπων και θα σε χαλάει, πολύ όμως, όχι η οικονομική ύφεση αλλά μόνο η ηθική πτώση (αυτή θα την βιώσεις στο πετσί σου και θα αναθεωρήσεις όλη σου την ζωή).

Θα καταλάβεις συνάμα ότι η αξιοπρέπεια δεν κρύβεται με τίποτα, η καθαρή ματιά και το μεγαλείο ψυχής την προδίδει. Θα καταλάβεις ότι έφθασε η επόχή «όπου οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι». Θα δεις μη «κατέχοντες» να χαμογελούν, γιατί για αυτούς δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Είναι η ματαιοδοξία μας αυτή που μας κάνει να ασχολούμαστε με κουρέματα και με χρέη. Περνάμε καλά μόνο αν έχουμε ανθρώπους δίπλα μας και όχι αν έχουμε λεφτά. Τετριμμένο αλλά αληθινό, θα το καταλάβεις. Και θα το καταλάβεις μετά από καιρό όταν κάποιος γείτονας σου, που δεν θα έχει ούτε τα απαραίτητα, θα σου χαμογελάσει όταν εσύ θα αγχωθείς με τα οικονομικά και θα σου πει «…ρε συ μη μασάς, εγώ είμαι εδώ». Το άκουσα, και μάλιστα από ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα, που η ζωή τους είχε στεγνώσει οικονομικά και ψυχικά.

Πρέπει να νιώθεις τυχερή. Δεν είναι δύσκολο το να ζήσεις χωρίς πολλά, το δύσκολο είναι να ζήσεις στην μιζέρια, που σου φυτεύουν οι άλλοι. Όπου άλλοι όχι οι πολιτικοί, αλλά οι νεόπλουτοι κουφιοκέφαλοι Έλληνες και Κύπριοι.

Αυτά δε σου τα λέω για να σε στηρίξω. Δε χρειάζεσαι στήριξη, αλίμονο. Απλά στο λέω για να μη παιδευτείς όπως παιδεύτηκα εγώ… Τα πέρασα και ξέρω, πανικός, άγχος καταστροφολογία… επίπλαστη και μάταιη μιζέρια… μη μασάς ειλικρινά.»