Αναδημοσίευση από το blog ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ του ΔemΩN
 |
| Blue lake revisited, Robin Cracknell |
Υπάρχει
μια μικρή πιθανότητα να μας στοιχειώσει.
Η
ομορφιά λέω
Και
τότε πώς θα συμβιώσουμε με την ασχήμια μας;
Ας μείνουμε
λοιπόν μακράν της Ποιήσεως
Από τη
Μουσική μακριά αλλά και τα ωραία τοπία
Τα
γυμνά γυναικεία σώματα
Μια
πανσέληνο, ένα δείλι
Μια
βάρκα μπηγμένη στο αφόρητο μπλε μ’ ένα άσπρο πανί
Ένα τόπι
στο κύμα να μεταφέρει μεσοπέλαγα μια παιδική φωνή
Ένα
λίκνισμα, ένα βλέμμα, μια ξαφνική στύση
Παραθαλάσσια
Ας μείνουν
μακριά οι λεπτομέρειες μια πιθανής ευτυχίας
Για να
επιζήσουμε αυτής της πρωτόγονης λαίλαπας
Μυστηριωδών
καταθλίψεων.
Θα διαφωνίσω οσο κι αν δεν το θελω. Περσι τον Σεπτεμβρη είχες γραψει ενα καταπληκτικό αρθρο για ενα αυγουστιατικο φεγγαρι και θα επιμεινω σε αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' εκείνο το κείμενο, ο ΔemΩΝ είχε αφήσει ένα σχόλιο που μιλούσε για το δίπολο σκοτεινιάς και φωτεινότητας που κάνει τη ζωή να αξίζει. Νομίζω πως για αυτό μιλά πάλι... Με ένα σαρκαστικό ύφος, νομίζω πως, αυτή την επιμονή σε ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι είναι που προσπαθεί να ξορκίσει και ξορκίζοντας την να την διασώσει.
Διαγραφήπεισματικά με όλες αυτές τις λεπτομέρειες.. καλημερίζω την αυγή..
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μεινουμε κοντα έτσι... εκεί δίπλα με όλα αυτά αγκαλιά και τότε..
κάτι ..ίσως ..κάποτε..να αλλάξει..
:)
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για το πέρασμα, Γυναίκα. Ένα όμορφο βράδυ σου εύχομαι.
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί αυτή η μεγάλη σαδιστική αυτοτιμωρία που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην κατάθλιψη και στην αυτοκαταστροφή του ανθρώπινου είδους . Η ζωή σίγουρα είναι πολύ δύσκολη και μικρή αλλά ταυτόχρονα γεμάτη απέραντη ομορφιά και χαρά αρκεί εμείς να είμαστε θετικοί σε αυτήν , να μπορούμε να την αναζητούμε και να την χαιρόμαστε με ευγνωμοσύνη και σεβασμό ακόμη και μέσα από τα πιο μικρά και ασήμαντα . Σίγουρα ο πολιτισμός ισοδυναμεί με ομορφιά γιατί η ομορφιά έχει την δύναμη να διαγράφει την κάθε ασχήμια από τις ζωές μας και να μας μεταβάλλει από θηρία σε ανθρώπους !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αυτό λοιπόν εγώ απαντώ στους αφορισμούς και λέω " Από κοντά " ...
Καλή συνέχεια φίλη Νάσια !!!
Συμφωνώ μαζί σου, φίλε μου, μια προσπάθεια είναι η ζωή να καταστούμε από αγρίμια ανθρώποι.. Κι η ομορφιά (ή τα χνάρια της) συνιστά το μέσο. Απλώς μέσα στην τόση καθημερινή ασχήμια, κάνει τις αντιθέσεις να φαίνονται γιγάντιες και την ψυχή ακόμη πιο ευάλωτη, ακόμη πιο μόνη.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ! Καλή συνέχεια σε όλους μας!
Τα χνάρια χαίρονται να φιλοξενούν γνώμες, σχόλια και παρατηρήσεις όλων των αναγνωστών τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧυδαιολογίες, ωστόσο, δεν αρμόζουν ούτε στο ύφος, ούτε στο χαρακτήρα του ιστολογίου. Γι αυτό και θα διαγράφονται.
Είχε πλάκα πάντως, ανώριμο και φρέσκο σαν σπυράκι της εφηβείας :)
ΔιαγραφήΔemΩΝ
Αυτό ακριβώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτε δεν αποζήτησεν κάτι περισσότερο. Παρά μόνο τη γνήσια κριτική (αντίδρασή) σας. Ως κάθε ποιτικόν έργο άλλωστε, ταπεινώς φιλοδοξεί.
Αι τσαμαρέλλαι, κρεμμάμεναι επί πανιγυρικού σκηνής, επαίσχυνται και κακόβουλαι, καταδικάζονται μετά βδελυγμίας.
Ας μείνουν μακριά οι λεπτομέρειες μια πιθανής ευτυχίας.. Υπέροχο το κείμενο σου. Καλό βράδυ Νάσια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε η επιλογή μου, marie. Ένα όμορφο βράδυ και σε 'σένα.
Διαγραφή