Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

The truth

Ή μια (άλλη) ανάγνωση του πορίσματος για το Hillsborough




Στις 15 Απριλίου 1989, στο Γήπεδο Hillsborough του Sheffield, 96 οπαδοί της Liverpool έχασαν τη ζωή τους όταν εγκλωβίστηκαν σε κερκίδα, στην οποία οδηγήθηκε μεγάλος αριθμός φιλάθλων, παρότι ήταν ήδη υπερπλήρης. Το μέγεθος της καταστροφής και οι τεράστιες ευθύνες που θα έπρεπε να αναζητηθούν, καθώς και το γεγονός ότι οι οπαδοί της Liverpool προέρχονταν κυρίως από την εργατική τάξη κι ήταν αριστερών φρονημάτων, ήταν αρκετά για να οδηγήσουν στη διασπορά της είδησης: Η αλήθεια είναι ότι τα γεγονότα  προκάλεσαν οι μεθυσμένοι χούλιγκαν οπαδοί. Η επίσημη εκδοχή υιοθετήθηκε ακόμη και από την η ίδια τη Margaret Thatcher, η οποία ακολούθως κήρυξε τον πόλεμο κατά του χουλιγκανισμού και προώθησε τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που γνώρισε ποτέ το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 2012, ειδική Ανεξάρτητη Επιτροπή η οποία είχε συσταθεί για να εξετάσει εκ νέου τα γεγονότα του Hillsborough και μελέτησε 450.000 έγγραφα, που για πρώτη φορά δημοσιοποιήθηκαν, εξέδωσε το δικό της πόρισμα. Σύμφωνα με αυτό, την αποκλειστική ευθύνη για την καταστροφή είχε η Αστυνομία, η οποία απέτυχε τόσο να συντονίσει την είσοδο των φιλάθλων στο γήπεδο, όσο και να ενεργήσει άμεσα και αποτελεσματικά στη συνέχεια. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και όταν κατέστη προφανές ότι κάτι τρομακτικό συνέβαινε στην κερκίδα, η Αστυνομία καθυστέρησε σημαντικά να ανοίξει το μπροστινό κιγκλίδωμα ώστε να απεγκλωβιστεί το συνωστισμένο πλήθος, για να μην επεκταθούν αυτά που αντιλαμβανόταν ως έκτροπα. Αποδείχθηκε, δε, ότι δεν πέθαναν και τα 96 θύματα πριν από το άνοιγμα της κερκίδας, όπως εθεωρείτο για χρόνια, αλλά 41 πρόσωπα πέθαναν αργότερα και θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, εάν τους παρέχονταν  έγκαιρα οι πρώτες βοήθειες. Επιπρόσθετα, η έρευνα αποκάλυψε ότι οι τότε αστυνομικές έρευνες επικεντρώθηκαν στο πώς θα συνδέονταν οι θάνατοι με τη χρήση αλκοόλ, και για το σκοπό αυτό διενεργήθηκαν σχετικές αιματολογικές αναλύσεις στο σύνολο των θυμάτων, μεταξύ των οποίων και παιδιά, ενώ 116 καταθέσεις είχαν παραποιηθεί ώστε να απαλείφονται όλες οι αρνητικές πληροφορίες που αφορούσαν στις ενέργειες της Αστυνομίας.

Χρειάστηκαν 23 χρόνια για έρθει στο φως η πραγματική αλήθεια για το Hillsborough. Αναμένεται τώρα η δικαιοσύνη, για την οποία έχουν δεσμευτεί όλοι.

Σε κάθε περίπτωση, γι άλλη μια φορά η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται αντιμέτωπη με τα φαντάσματά της. Φαντάσματα που αναδείχθηκαν μέσα και από άλλα πρόσφατα πορίσματα, όπως π.χ.  σε σχέση με τις δολοφονίες άοπλων διαδηλωτών στη Βόρεια Ιρλανδία τη «Ματωμένη Κυριακή» του 1972 ή το ρατσιστικό φόνο του έφηβου Stephen Lawrence, του οποίου οι αυτουργοί τιμωρήθηκαν 19 χρόνια μετά. Καλείται, συγκεκριμένα, η χώρα να παραδεχθεί και πάλι τις λειτουργικές αποτυχίες της Αστυνομίας της, την ύπαρξη θεσμικών προκαταλήψεων στους μηχανισμούς απονομής δικαιοσύνης και το ενδεχόμενο η επίσημη εκδοχή των πραγμάτων να είναι αποτέλεσμα συγκάλυψης ή συνωμοσίας. Και ο πρωθυπουργός καλείται ξανά να ζητήσει δημόσια συγγνώμη, όπως και αυτή τη φορά έπραξε.

Κι ενώ εκ πρώτης όψεως τα πιο πάνω φαίνεται να μην τιμούν την Αγγλία, ίσως και να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Φανερώνουν πως τολμά, έστω κι υπό το βάρος έντονων κοινωνικών πιέσεων και την πάροδο μακρού χρόνου που απαμβλύνει την ένταση και το πολιτικό κόστος, να αναζητά και να παραδέχεται την αλήθεια. Να διερευνά, ειδικότερα, με επαγγελματισμό και αντικειμενικότητα την ορθότητα και επάρκεια των κρατικών αποφάσεων και ενεργειών και ταυτόχρονα να αποδέχεται τα πορίσματα που εξάγονται και να τα αξιοποιεί, αφενός, για τη λογοδοσία και την απόδοση ευθυνών, και, αφετέρου, για την ευρύτερη βελτίωση των θεσμών και των λειτουργιών της. Να σέβεται, εν τέλει, τόσο το δικαίωμα του κοινού γενικά, αλλά και ιδίως των συγγενών θυμάτων, να γνωρίζουν την αλήθεια, όσο και την προσδοκία των πολιτών ότι παρόμοια περιστατικά δεν θα ξανασυμβούν.

Σε μια κυπριακή πραγματικότητα με εγκλήματα να βαφτίζονται «τραγωδίες» για να μην έχουν υποκείμενο και τόσους «ανοιχτούς φακέλους» που δεν προορίζονται να κλείσουν, θα είχαμε να διδαχθούμε πολλά...  




18 σχόλια:

  1. πολλά σημαντική εξέλιξη που δείχνει πάρα πολλά!!

    νασαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν μια από αυτές τις ειδήσεις που στην Κύπρο περνούν στα ψιλά γράμματα ή στις αθλητικές στήλες, χωρίς πολλά πολλά. Εγώ πάλι δεν μπορούσα να μην αποφύγω τις συγκρίσεις, τις αντιστοιχίσεις, τους συνειρμούς...

      Χαίρομαι που κι εσύ το βρήκες ενδιαφέρον. Είναι καλό να μοιραζόμαστε, ό,τι και όπως μπορούμε.

      Σ' ευχαριστώ και για την αναδημοσίευση.

      Διαγραφή
  2. Αχ και πάλι αχχχ...

    Θα είχαμε σίγουρα να διδαχθούμε πολλά Νάσιά μου, αν πράγματι το θέλαμε. Δυστυχώς, στα μέρη μας, αντιμετωπίζονται συχνά με περιφρόνηση τα επιτεύγματα των προηγμένων (μαντέψτε γιατί ονομάζονται έτσι...) χωρών και αποδεικνύεται, ειδικά τα τελευταία χρόνια, ότι είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Όταν υπάρχουν πρότυπα, δε χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς ξανά τον τροχό, ούτε είναι ντροπή να παραδειγματιζόμαστε από τους πιο προχωρημένους και να διευρύναμε από ένα σημείο και μετά και με το δικό μας τρόπο, κάποιες ιδέες εμπνευσμένες από αλλού. Ο αρνητισμός και οι επαρχιώτικοι μικρομεγαλισμοί μας, όχι μόνο εμποδίζουν κάθε πρόοδο ή διαλεύκανση ενός φονικού συμβάντος, όπως στην προκειμένη περίπτωση, αλλά αποτελούν και το βολικό άλλοθι μιας ατέρμονης στασιμότητας σε έναν κόσμο κεκτημένης ταχύτητας. Κι έτσι συλλογικά μένουμε πίσω, πολύ πίσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις, Λεμέσια, το τραγικό είναι ότι ξέρουμε μόνο να αναμασούμε και να κοπιάρουμε αυτά στα οποία οι άλλοι είναι καλύτεροι και εννοείται μόνο όταν αυτό μας συμφέρει ή μας βολεύει - άντε και όταν εξαναγκαζόμαστε. Χωρίς ποτέ να αναρωτηθούμε για τη σημασία των πραγμάτων, χωρίς να εμβαθύνουμε στην ουσία τους, χωρίς να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τα πώς και τα γιατί. Επαρχιώτικος αρνητισμός και μικρομεγαλισμοί,όπως τα λες... Και να προσθέσω και κάτι ακόμα: Ούτε καν έχουμε συναίσθηση της ατέρμονης στασιμότητάς μας. Νομίζουμε πως τούτη η παραζάλη στην οποία ζούμε είναι ο κόσμος που προχωρά.

      Διαγραφή
  3. Tι καλύτερο έχει από εμάς ο Αγγλικός λαός και τυγχάνει ορθότερου πολιτικού χειρισμού και πιο έντιμων θεσμών?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως ο δυτικός κόσμος έχει μια κουλτούρα δημοκρατικών και κοινωνικών ευαισθησιών και διεκδικήσεων που εμείς στερούμαστε. Όχι πως εκεί έχουν λύσει όλα τα προβλήματα και τα ανοιχτά ζητήματά τους. Αλλά τουλάχιστον εκεί αυτά είναι θέματα που αποτελούν αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, προβληματισμού και αντιπαραβολής επιχειρημάτων, κατά τρόπο ουσιαστικό και ειλικρινή και όχι προσχηματικά και αποκλειστικά στα πλαίσια εκλογικών αναμετρήσεων, για να ξεχαστούν αμέσως μετά.

      Χρειάζεται, επίσης, τόλμη για να αντικρίσεις τον (κακό) εαυτό σου και να μπεις στη διαδικασία να τον αντιμετωπίσεις, η οποία προϋποθέτει αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό. Κι ίσως κι εδώ επίσης κάτι να μας λείπει...

      Διαγραφή
  4. Για εμάς είναι αδύνατο να ξεπεράσουμε το πείσμα, τον εγωισμό μας και να ζητήσουμε συγνώμη. Πάνω απ' όλα είναι το κόμμα... Ό,τι και να λένε οι άλλοι εμείς θα επιμένουμε, μέχρι να περάσουμε το ψέμα μας. Δυστυχώς δεν ξέρουμε τι σημαίνει ταπείνωση, αλήθεια και εντιμότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πιστεύω, φίλη μου, πως αλλού υπάρχουν πιο έντιμοι, πιο ειλικρινείς ή λιγότερο "ξεροκέφαλοι" πολιτικοί. Αλλά τουλάχιστον αλλού υπάρχουν δυνατότερα αντανακλαστικά της κοινωνίας που υποχρεώνουν τους θεσμούς να λειτουργήσουν και τη δημοκρατία να αποδείξει την αξία της.

      Διαγραφή
  5. YOU 'LL NEVER WALK ALONE... WE 'RE NOT ENGLISH WE ARE SCOUSE. NEVER FORGET THE 96.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προσπαθω να βρω μια ακρη για να το πω αυτό παρόλο που δεν κολλά με το περιεχόμενο της ανάρτησης σου Νάσια μου. Πιστεύω ότι είμαστε ο καθένας η ποιότητα των σκέψεων του, αυτό που σκεφτόμαστε και αναλύουμε εσωτερικά κάθε μέρα είναι αυτό που αντικατοπτρίζουμε και στις συνδιαλέξεις μας, στις συναλλαγές μας. Ως εκ τούτου, είναι βασικό συστατικό που καθορίζει τις σχέσεις μας με τον υπόλοιπο κόσμο, αυτά που θα δώσουμε και θα παρουμε πίσω, ετσι ειναι και οι χαρές και οι λύπες μας, και εν τέλη την ζωή μας ολόκληρη. Και οι σκέψεις σου εσένα είναι πάντοτε καθαρές και ειλικρινεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. γιατί έχω ώρες,ώρες την εντύπωση ότι η ελληνική κοινωνία..περιμένει να φάει πολλά και απανωτά χτυπήματα..για να δει καθαρά..
    τι έπαθαν τα αντανακλαστικά μας??????????????
    γιατί δεν ακούμε..δεν βλέπουμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. θέμα παιδείας λες να είναι?!
    θέμα σεβασμού στον εαυτό μας,έπρεπε να ήταν!δυστυχώς η κρίση δεν είναι μόνο..οικονομική,αλλά έχουμε κρίση θεσμών και αξιών!!
    καλό μήνα κι από εδώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σ'αυτή τη χώρα πρέπει να γίνει η αρχή. Η αρχή στο να πληρώνουμε τις συνέπειες των πράξεων μας, να μην συμπεριφερόμαστε σαν ερασιτέχνες και να μην φταίμε πάντα τους άλλους για τους δικούς μας λάθος χειρισμούς σε πολλά και διάφορα θέματα. Και πρέπει επιτέλους να πάψουμε να είμαστε δειλοί. Να διεκδικούμε το δίκαιο, τη τιμωρία των ενόχων, τη θυσία για το γενικότερο καλό. Να σκεφτόμαστε όλους και όχι μόνο τον εαυτό μας. Αυτή η αρχή εύχομαι να είναι κοντά. Διαφορετικά, αυτό που λένε ότι οι λαοί αξίζουν την τύχη τους δεν είναι τυχαίο. Μόνο που στους πολλούς που μπορεί να το αξίζουν παίρνει το κύμα και αυτούς που δεν το αξίζουν. Και είναι περισσότεροι από ότι νομίζουμε οι δεύτεροι. Καλή συνέχεια φίλη μου και ελπίζω να τα πούμε σύντομα και από κοντά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να 'ναι κοντά η αρχή, αλλά μεταξύ μας, Στέλλα, δεν το πολυβλέπω...

      Καλή συνέχεια και σε 'σενα σε όλες τις νέες σου αρχές σ' όλα αυτά που κάνεις!

      Διαγραφή