Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Last call to Paris




Μόνο ο τρελός ήρθε μου μίλησε και είπε

πως το σπίτι που βλέπω στα όνειρά μου υπάρχει

ότι υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί εκεί δίπλα απ'τη θάλασσα

κι ότι το κορίτσι στη φωτογραφία υπάρχει 

ότι είναι ωραίο το πρόσωπό της έτσι όπως φαίνεται κάθε φορά που αστράφτει.


12 σχόλια:

  1. Κι όμως υπάρχει.. Καλό ξημέρωμα Νάσια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόνο οι Τρελοί λένε την Αλήθεια.....

    Φιλιά κι όμορφη Ανατολή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπέροχο νασια
    αληθεια, πότε τα κοριτσια καταλαβαίνουν ότι αστράφτει το προσωπο τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα το καταλαβαίνουν άραγε πότε, Rose; Ίσως όταν χορεύοντας νιώθουν να πετούν ή όταν βλέπουν τα μάτια του αγαπημένου τους να λάμπουν καθώς τις κοιτάζουν...

    Καλό βράδυ, φίλες μου. Με όνειρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ ότι υπάρχει...
    φτάνει να το πιστέψεις και να το αναζητήσεις...
    χωρίς να αφήσεις του ενδοιασμούς και τις αναστολές να σε σταματήσουν.
    Σου εύχομαι να το βρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως το λέει η ποίηση της Λένας Παππά, φίλη μου: "Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα... αρκεί να πας ολάνοιχτος γυρεύοντας τα".

      Διαγραφή
  6. υπέροχη ανάρτηση...
    με το πραγματικό ζεις,με το ιδανικό υπάρχεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο που το ιδανικό είναι πάντα άπιαστο...

      Διαγραφή
    2. αυτό με σκοτώνει..
      κι αυτή η αίσθηση πως όλα τα ζήσαμε..και πως τα ομορφότερα πράγματα..θα μείνουν ανείπωτα και απραγματοποίητα..μας φθείρει τελικά..μες τη θλίψη της μετριότητας θα ζούμε άραγε πάντα?
      καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    3. Όταν κοιτάς τον ουρανό και σημαδεύεις τα άστρα, ναι... με μια απογοήτευση θα ζούμε πάντα.
      Μένει όμως η γλύκα της απεραντοσύνης και του ονείρου το ελεύθερο... Και πού ξέρεις, κάποιο ανοιξιάτικο βράδυ ίσως αγκαλιάσεις, έστω και για λίγο, κάποιο αστέρι...

      Και κάτι από Δημουλά:

      "Σου είπα :
      - Λύγισα.
      Και είπες :
      -Μη θλίβεσαι.
      Απογοητεύσου ήσυχα.
      ΄Ηρεμα δέξου να κοιτάς σταματημένο το ρολόι.
      Λογικά απελπίσου πώς δεν είναι ξεκούρδιστο,
      ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
      Κι αν αίφνης τύχει να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
      μη ρηψοκινδυνέψεις να χαρείς.
      Η κίνηση αυτή δεν θα' ναι χρόνος.
      Θα 'ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.
      Κατέβα σοβαρή, νηφάλια αυτοεκθρονίσου
      από τα χίλια σου παράθυρα.
      Για ένα μήπως τ' άνοιξες.
      Kι αυτοξεχάσου εύχαρις.
      'Ο,τι είχες να πείς,
      για τα φθινόπωρα τα κύκνεια,
      τις μνήμες, υδρορρoές των ερώτων,
      την αλληλοκτονία των ωρών,
      των αγαλμάτων τη φερεγγυότητα,
      ό,τι είχες να πεις
      γι' ανθρώπους που σιγά σιγά λυγίζουν,
      το είπες."

      Διαγραφή
  7. Από τρελό και από μικρό μαθαίνεις πάντα την αλήθεια φίλη Νάσια και σίγουρα υπάρχουν αυτά που βλέπουμε στα όνειρα μας , αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά ακόμη και όταν ονειρευόμαστε για να μπορούμε να τα δούμε πραγματικά !!!
    Υπέροχος ο Παύλος Παυλίδης το διαμάντι των Ξύλινων Σπαθιών !!!
    Καλή συνέχεια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι φίλε μου!

      Είναι κι ένα έργο του Πικάσο, που το ζωγράφισε σε πολύ νεαρή ηλικία, με τίτλο "Ο τρελός" (Le fou). Ψάξε το αν θέλεις, μιας και μιλάμε για σοφούς τρελούς!

      Διαγραφή