Μόνο ο τρελός ήρθε μου μίλησε και είπε
πως το σπίτι που βλέπω στα όνειρά μου υπάρχει
ότι υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί εκεί δίπλα απ'τη θάλασσα
κι ότι το κορίτσι στη φωτογραφία υπάρχει
ότι είναι ωραίο το πρόσωπό της έτσι όπως φαίνεται κάθε
φορά που αστράφτει.
Κι όμως υπάρχει.. Καλό ξημέρωμα Νάσια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο οι Τρελοί λένε την Αλήθεια.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά κι όμορφη Ανατολή!!
υπέροχο νασια
ΑπάντησηΔιαγραφήαληθεια, πότε τα κοριτσια καταλαβαίνουν ότι αστράφτει το προσωπο τους;
Μα το καταλαβαίνουν άραγε πότε, Rose; Ίσως όταν χορεύοντας νιώθουν να πετούν ή όταν βλέπουν τα μάτια του αγαπημένου τους να λάμπουν καθώς τις κοιτάζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ, φίλες μου. Με όνειρα.
Συμφωνώ ότι υπάρχει...
ΑπάντησηΔιαγραφήφτάνει να το πιστέψεις και να το αναζητήσεις...
χωρίς να αφήσεις του ενδοιασμούς και τις αναστολές να σε σταματήσουν.
Σου εύχομαι να το βρεις.
Όπως το λέει η ποίηση της Λένας Παππά, φίλη μου: "Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα... αρκεί να πας ολάνοιχτος γυρεύοντας τα".
Διαγραφήυπέροχη ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το πραγματικό ζεις,με το ιδανικό υπάρχεις!!
Μόνο που το ιδανικό είναι πάντα άπιαστο...
Διαγραφήαυτό με σκοτώνει..
Διαγραφήκι αυτή η αίσθηση πως όλα τα ζήσαμε..και πως τα ομορφότερα πράγματα..θα μείνουν ανείπωτα και απραγματοποίητα..μας φθείρει τελικά..μες τη θλίψη της μετριότητας θα ζούμε άραγε πάντα?
καλή εβδομάδα!
Όταν κοιτάς τον ουρανό και σημαδεύεις τα άστρα, ναι... με μια απογοήτευση θα ζούμε πάντα.
ΔιαγραφήΜένει όμως η γλύκα της απεραντοσύνης και του ονείρου το ελεύθερο... Και πού ξέρεις, κάποιο ανοιξιάτικο βράδυ ίσως αγκαλιάσεις, έστω και για λίγο, κάποιο αστέρι...
Και κάτι από Δημουλά:
"Σου είπα :
- Λύγισα.
Και είπες :
-Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
΄Ηρεμα δέξου να κοιτάς σταματημένο το ρολόι.
Λογικά απελπίσου πώς δεν είναι ξεκούρδιστο,
ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
Κι αν αίφνης τύχει να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μη ρηψοκινδυνέψεις να χαρείς.
Η κίνηση αυτή δεν θα' ναι χρόνος.
Θα 'ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή, νηφάλια αυτοεκθρονίσου
από τα χίλια σου παράθυρα.
Για ένα μήπως τ' άνοιξες.
Kι αυτοξεχάσου εύχαρις.
'Ο,τι είχες να πείς,
για τα φθινόπωρα τα κύκνεια,
τις μνήμες, υδρορρoές των ερώτων,
την αλληλοκτονία των ωρών,
των αγαλμάτων τη φερεγγυότητα,
ό,τι είχες να πεις
γι' ανθρώπους που σιγά σιγά λυγίζουν,
το είπες."
Από τρελό και από μικρό μαθαίνεις πάντα την αλήθεια φίλη Νάσια και σίγουρα υπάρχουν αυτά που βλέπουμε στα όνειρα μας , αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά ακόμη και όταν ονειρευόμαστε για να μπορούμε να τα δούμε πραγματικά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχος ο Παύλος Παυλίδης το διαμάντι των Ξύλινων Σπαθιών !!!
Καλή συνέχεια !!!
Έτσι είναι φίλε μου!
ΔιαγραφήΕίναι κι ένα έργο του Πικάσο, που το ζωγράφισε σε πολύ νεαρή ηλικία, με τίτλο "Ο τρελός" (Le fou). Ψάξε το αν θέλεις, μιας και μιλάμε για σοφούς τρελούς!