Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Του τρελού

Pablo Picasso, Ο τρελός (1904)
Νυχτώνει ξημερώνει 
κι όλο λέω πώς πρέπει να αρχίσω να την συνηθίζω τη ζωή 
που ίσως δεν είναι μια γραφή δυσερμήνευτη 
αλλά μια γραμμή  προβλέψιμη αν δεν φυλλοροείς
κι όλο λέω πως πρέπει να αρχίσω να τον συνηθίζω τον κόσμο 
που σήμερα δεν είναι όπως ήταν χτες 
αλλά πάντα θα είναι όπως είναι σήμερα κι όπως ήταν χτες 
κι όλο λέω πως πρέπει να αρχίσω να τους συνηθίζω τους ανθρώπους 
που καθώς πέφτει το φως μένουν γυμνοί και τόσο πιο μικροί απ’ τη σκιά τους 
κι όλο λέω πως πρέπει να αρχίσω να τον συνηθίζω τον εαυτό μου 
που όσα πιο πολλά αυτά που κατάλαβε τόσα παραπάνω αυτά που δεν μπόρεσε 
κι όλο λέω πως πρέπει να σταματήσω να απορώ με τη ζωή, τον κόσμο, τους ανθρώπους και τον εαυτό μου 
και πως μπορώ να απογοητευτώ ήσυχα, της Δημουλά, 
κι αφού σε τσίρκο παίζουμε ας σχοινοβατήσουμε όσο καλύτερα γίνεται 
και πως στο κάτω κάτω κι εγώ μια χαρά ακροβάτης είμαι 
και πως ακόμα κι οι σκέψεις μου ίσως να ΄ναι μιας συννεφένιας γκόμενας που περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα, της Γώγου, 
κι η ευτυχία μπορεί πράγματι να προϋποθέτει μια κάποια επιπολαιότητα, της Καρυστιάνη, 
και πως αύριο θα καταφέρω να είμαι πιο επιπόλαιη 
όμως 
είναι ένας στίχος που επιστρέφει ξανά και ξανά 
του Λεοντάρη, ας πούμε, 
γιατί και τον ήλιο και τα κύματα δεν τα αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της λύπης και της εξορίας, του Ελύτη, 
μα και του έρωτα
κι αφού αντάμωσα μια φορά την αθωότητα
υπάρχει
κι αφού σε μια στιγμή την έχασα
καμιά βεβαιότητα δεν μπορεί να υπάρξει
κι άρα τούτο ίσως να μην είναι σκηνή κι εγώ να μην παίζω ένα ρόλο 
κι άρα ίσως να μην πρέπει να συνηθίσω 
κι η ζωή πρέπει να ΄ναι ζωή κι οι άνθρωποι άνθρωποι 
και ΄γω να μην παραδεχτώ την ήττα, του Αναγνωστάκη, 
μα και τούτο δεν ξέρω πώς γίνεται 
αφού νυχτώνει ξημερώνει κρατώ παραμάσχαλα
τις ήττες μου.

14 σχόλια:

  1. Είναι από τα πιο όμορφα που έχω διαβάσει τελευταία.. Πραγματικά, δεν έχω λόγια. Μόνο τροφή για σκέψη από τα λόγια σου, γεμάτα τόσο συναίσθημα. Να εχεις ένα όμορφο βράδυ Νάσια και ένα υπέροχο ξημερωμα Κυριακής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ, marie.

      Ανταποδίδω τις ευχές για καλό ξημέρωμα, κάθε ξημέρωμα.

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ πολύ που περνάς. Πραγματικά. Καλό σου βράδυ Νασια μου.

      Διαγραφή
  2. Υπέροχο..!!

    την Καλησπέρα μου, κι ένα γλυκό φθινοπωρινό Σαββατόβραδο..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "κι αφού αντάμωσα μια φορά την αθωότητα
    υπάρχει"
    Η αθωότητα υπάρχει,
    όσο διαρκεί
    η αντίσταση στην ασχήμια,
    όσο δεν παύει η αναζήτηση της ομορφιάς.
    Και η ομορφιά,
    όσο κι αν πονάει,
    δεν μπορεί να σημαίνει ποτέ ήττα.

    Άκρως νικηφόρο το κείμενό σου, Νάσιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συχνά σκέφτομαι, Λεμέσιά μου, πως είναι μάταιη η αναζήτηση της ομορφιάς και της αθωότητας σ' ένα κόσμο που έχει στα γονίδιά του την ασχήμια και χωρίς ντροπή την κληροδοτεί και την αναπαράγει... Άλλοτε παίρνω κουράγιο από τη δύναμη που είδα να έχει η ομορφιά και λέω πως έστω και για τούτες τις λίγες στιγμές η ζωή αξίζει. Κι είναι και φορές που νιώθω να παραπαίω, σαν τρελός, χωρίς να ξέρω τι να πιστέψω και ούτε τι μπορώ...

      Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου.

      Διαγραφή
  4. Κρατάς παραμάσχαλα τις νίκες σου με αυτό το κείμενο ,καμία ήττα ακούς? :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Νίκη όπου έχω ηττηθεί", που γράφει κάπου κι ο Ελύτης...

      Σ' ευχαριστώ πολύ, Κώστα! :)

      Διαγραφή
  5. Χτες σε μια συζήτηση ενας μεγαλύτερος σε ηλικία από μένα μου ανέφερε ότι, αμα κάνεις υποχώρηση σε κάποια πράγματα, το όφελος που παίρνεις με το που θα περνας καλύτερα είναι πολύ μεγαλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. του Αναγνωστάκη:

      "Κι όμως, Δημήτρη, ξανά πίσω δεν πρέπει να γυρίσουμε
      Χρέος μας είναι πια να μη γυρίσουμε.

      Ας ξανατραγουδήσουμε πάλι εκείνο το τραγούδι που λέγαμε στην αρχή
      Ας ξανασκεφτούμε τα ίδια πράγματα όπως όταν ξεκινήσαμε
      Γιατί όλα, ξέρεις, πως τελειώνουνε και μόνο ένα δεν τελειώνει
      Γιατί κι η ίδια η ζωή, Δημήτρη, είναι κι αυτή όμορφη
      Όσο κι αν έζησε κανείς μέρες πολύ κακές
      Όσο κι αν είν’ μοιραίο να τις ζήσει ή κι αν τις ζει ακόμα.

      Τώρα που φτάσαμεν εδώ δεν πρέπει να ξαναγυρίσουμε,
      Πιο καλά να σταθούμε εδώ, μα όχι πάλι πίσω."

      Διαγραφή
  6. Μείνει επιπόλαια και συνέχισε να σχοινοβατάς, και αφού τη συνάντησες την αθωώτητα, κράτησέ τη ζωντανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί αυτή να είναι κι η μόνη αντίστασή μας, φίλη μου. Σ' ευχαριστώ που πέρασες.

      Διαγραφή
    2. Πληθαίνουν τα αποσιωπητικά.. κάτι μεταξύ σιωπής και δήλωσης...

      Διαγραφή