Carrousel

Πρόχειρες σκέψεις με αφορμή τον "Αμφιτρύωνα" του Μολιέρου, όπως τον σκηνοθέτησε ο Λευτέρης Βογιατζής

Μαριονέτες ή αλογάκια στο καρουζέλ των «θεών». 

Εκείνοι 

υπερόπτες, ανήθικοι και ανάλγητοι 

- θεοί όντες. 

Όμως οι θνητοί; 

Πώς τόσο 

εύκολα 

τους ξεγελά 

η απάτη; 

Πώς τόσο 

υπάκουα 

περνάνε στη μεριά της; 

Πώς της χαρίζονται 

τόσο βολικά; 

Ως το σημείο που να μην πιστεύουν πια στο όνομά τους. 

«Αν εσύ είσαι εγώ, 

τότε 
εγώ 

ποιος 

είμαι;» 

Ως το σημείο που να μην πιστεύουν πια σε κανένα. 

Που να εγκαταλείπουν 

τ' όνομά τους 

και τον καθένα 

- πλην των «θεών». 

Και το 

καρουζέλ 

να συνεχίζει 

να γυρίζει 

σ' ένα κύκλο 

φαυλότητας. 

«Αχ, αν δεν ήμουν τόσο δειλός», 

επαναλαμβάνει 

ανέμελα 

ο υπηρέτης. 

«Δούλος», διευκρινίζει η νύχτα. 

Που δεν λέει να ξημερώσει...