Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013


«Η πανούκλα» (απόσπασμα)

του Αλμπέρ Καμύ



του Νίκου Εγγονόπουλου

Από κάτι τέτοιες αδυναμίες, ο Ριέ μπορούσε να κρίνει πόσο ήταν κουρασμένος. Η ευαισθησία του τον εγκατέλειπε. Καταπνιγμένη τον περισσότερο καιρό, στεγνή και απαθής, ξεσπούσε κάπου κάπου και τον παρέδιδε σε συγκινήσεις που δεν μπορούσε πια να ελέγξει. Η μόνη του άμυνα τότε ήταν να δείχνει σκληρότητα και να σφίγγει ακόμα πιο πολύ τον κόμπο που είχε σχηματιστεί μέσα του. Ήξερε καλά ότι αυτός ήταν ο σωστός τρόπος για να συνεχίσει. Κατά τ' άλλα, δεν έτρεφε πολλές αυταπάτες, και η κούραση του αφαιρούσε κι αυτές που ακόμα διατηρούσε. Γιατί γνώριζε πως, για μια χρονική περίοδο με άδηλο τέλος, ο ρόλος του δεν ήταν πια να γιατρεύει. Ο ρόλος του ήταν να κάνει διαγνώσεις. Να ανακαλύπτει, να βλέπει, να περιγράφει, να καταγράφει κι έπειτα να καταδικάζει: αυτή ήταν η δουλειά του. Οι γυναίκες των αρρώστων του άρπαζαν το χέρι και ούρλιαζαν: «Γιατρέ, σώστε τον!» Μα δεν ήταν εκεί για να σώζει ζωές, ήταν εκεί για να επιβάλλει την απομόνωση. Τι νόημα είχε το μίσος που διάβαζε τότε στα πρόσωπα: «Δεν έχετε καρδιά», του είχαν πει μια μέρα. Κι όμως, είχε. Μόνο που του χρησίμευε για ν' αντέχει είκοσι ώρες τη μέρα να βλέπει ανθρώπους να πεθαίνουν ενώ ήταν πλασμένοι για να ζήσουν. Του χρησίμευε για να ξαναρχίζει κάθε μέρα. Τώρα πια είχε μόνο τόση καρδιά όση ήταν απαραίτητη γι αυτό. Πώς θα μπορούσε τούτη η καρδιά να επαρκεί για να δίνει ζωή;


8 σχόλια:

  1. Ο Καμύ περιγράφει το σύγχρονο άνθρωπο. Χωρίς χρόνο για αισθήματα και συναισθήματα -που είναι φυσικά πολυτέλειες του Πολιτισμού- χωρίς χρόνο για τους άλλους, χωρίς χρόνο για να ανήκει σε κοινωνία. Μόνος, αν και στοιβαγμένος σε γραφεία, δρόμους, λεωφορέια, νοσοκομεία.

    Σήμερα αυτή η μοναξιά -της καριέρας, του τραπεζικού λογαριασμού, των προσωπικών δεδομένων- αντικαθιστά αυτά που έλεγαν οι παλιοί 'αξίες'. Χωρίς να είναι 'αξία' φσυικά, έχει κάππια αξία: Την ίδια αξία που έχει το ψοφήμι για τα όρνεα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Λέω μόνο πως υπάρχουν πάνω σε τούτη τη γη μάστιγες και θύματα κι ότι πρέπει, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, ν' αρνούμαι να παίρνω το μέρος της μάστιγας. Αυτό ίσως φανεί κάπως απλοϊκό και δεν ξέρω αν είναι πράγματι, ξέρω μόνο ότι είναι αληθινό."

      Διαγραφή
  2. Καλή χρονιά Νάσια μου και μια καρδιά που εκτός από το να αντέχει να μπορεί και να δίνει...

    ΔemΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά, ΔemΩΝ!
      Σπουδαία η ευχή σου! Αν ήταν μόνο απ' το χέρι μου... Αλλά και ποια "πανούκλα" θα μου πεις είναι; Τουλάχιστον να μένουμε πάντα με τους νικημένους, άνθρωποι μόνο.

      Διαγραφή
  3. "Κοιτώντας από το παράθυρο την πόλη που δεν είχε αλλάξει, μόλις τότε άρχισε ο γιατρός να αισθάνεται μέσα του τη γέννηση αυτής της ελαφριάς αηδίας μπροστά στο μέλλον, που ονομάζουμε ανησυχία."

    Καληνύχτα φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Οι συμπολίτες μας υποτάχτηκαν, προσαρμόστηκαν που λέει ο λόγος, επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς. Εξακολουθούσαν, φυσικά, να δείχνουν ότι δυστυχούν και υποφέρουν, μα δεν ένιωθαν πια οξύ πόνο. Άλλωστε ο γιατρός Ριέ πίστευε πως αυτό ακριβώς ήταν η δυστυχία και πως η συνήθεια της απελπισίας είναι τελικά χειρότερη κι από την ίδια την απελπισία."

      Σ' ευχαριστώ marie πάντα.

      Διαγραφή
  4. Καλή χρονιά και ό,τι λαχταράς, Νάσιά μου...Με επάρκειες για τα καλύτερα!
    "Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανταποδίδω τις ευχές, Λεμέσια, μέσα από την καρδιά μου...
      Μόνο δύναμη εύχομαι ακόμα, για να τραβάμε κουπί...

      Διαγραφή